Tenzij het 'slechte voorbeelden' zijn natuurlijk. Mensen als Amy Winehouse of Pete Doherty. Drugs, drank en ander non-conformistisch gedrag dat vervolgens aan de tv-story-schandpaal wordt genageld. Als waarschuwing voor de onderlingen. Schandalen! Affaires! Bekentenissen! O wee, o wee, hij die waagt de normen van onze maatschappij te ondermijnen.
Bekende mensen. Celebrity culture. Het gevoel dat gewone mensen zoals u en ik, evenzeer verwekt mits zaad en eicel, een verheven status verdienen omdat ze op tv of in de boekjes komen. Het geloof dat we ze op een pedestal dienen te plaatsen. Steeds maar hoger en hoger, ons rekkend om ze toch nog die ene extra millimeter in de lucht te tillen. Vol adoratie opkijkend naar hun grandeur. Tot ze mijlenver in het allesomvattend firmament, met hun goddelijk sterrenlicht, ons duister en donker bestaan in de gure en grauwe goot een sprankeltje hoop bezorgen.
Tenzij het 'slechte voorbeelden' zijn natuurlijk. Mensen als Amy Winehouse of Pete Doherty. Drugs, drank en ander non-conformistisch gedrag dat vervolgens aan de tv-story-schandpaal wordt genageld. Als waarschuwing voor de onderlingen. Schandalen! Affaires! Bekentenissen! O wee, o wee, hij die waagt de normen van onze maatschappij te ondermijnen.
0 Comments
The Labor Question robot (n.) 1923, from English translation of 1920 play "R.U.R." ("Rossum's Universal Robots"), by Karel Capek (1890-1938), from Czech robotnik "slave" from robota "forced labor, compulsory service, drudgery" from robotiti "to work, drudge" from an Old Czech source akin to Old Church Slavonic rabota "servitude," from rabu "slave," from Old Slavic *orbu-, from PIE *orbh- "pass from one status to another"
“Politically speaking, tribal nationalism always insists that its own people is surrounded by “a world of enemies”, “one against all”, that a fundamental difference exists between this people and all others. It claims its people to be unique, individual, incompatible with all others, and denies theoretically the very possibility of a common mankind long before it is used to destroy the humanity of man.” Now, the American people have got to go about their business. We cannot let the terrorists achieve the objective of frightening our nation to the point where we don't conduct business, where people don't shop. In momenten van crisis, wanneer de rampspoed aan onze deur staat, de wanhoop om de hoek komt kijken en de zon dreigt onder te gaan in het avondland van onze natie, is er altijd één man waar je op kan rekenen. Eén iemand die het onheil kan trotseren. Eén iemand die ons doorheen duistere valleien kan leiden en ons, net wanneer de vonk van 's mensens hoop dreigt uit te doven, leidt tot verlossing van een zekere ondergang. Die superman of vrouw is beter gekend onder de naam: de Consument. De wereld draait maar door en dus ook de verhalen die in het verleden al de revue passeerden op dit miniscuul klein plekje in internetland. In onze eerste Economyths : intellectuele eigendom = innovatie bespraken we al uitvoerig over de problemen in dit maatschappelijk vraagstuk. Ook Aaron Swartz kwam heel even ter sprake bij de vele stemmen die vanuit de internetcultuur tegen de gevestigde waarden beukten. Brian Knappenberger komt nu met deze documentaire over het leven van Aaron Swartz. In onze eerste aflevering van Economyths hadden we het al uitvoerig over problemen met intellectuele eigendom en hoe deze eerder zorgt voor protectionisme dan voor innovatie (wat de bedoeling zou moeten zijn)
Kijk, het bedrijf Tesla, dat op het gebied van elektronische wagens bij de wereldtop hoort, besluit opeens al zijn patenten voor elektrische wagens vrij te geven. U kan er alles over lezen op deze link. Is het toeval dat we zo'n sterk staaltje van (r)evolutie zien bij een bedrijf wiens naamheilige zelf zo nauw verbonden is met innovatie, intellectuele eigendom en protectionisme? Er zit wel een pak rationaliteit in dit besluit: een elektrisch systeem van transport is een maatschappelijke omslag die sowieso in hun voordeel is. Maar we zien het nog niet ieder bedrijf doen. Een eerste stap in het verbrijzelen van deze mythe? Of een enige lentebloesem op een voor de rest desolaat stort? Ter ere van de start van het WK voetbal in Brazilië konden we niet nalaten een kort, grappig maar evenzeer pijnlijk filmpje voor te schotelen. Lang leve het voetbalcircus. En de FIFA-ringmeesters die lachend met hun volle geldkruiwagen terugkeren naar hun respectievelijke paleizen... Nu de kranten volstaan over Chinezen die Onsch Vlaenderland veroverd hebben - iets met een gele golf of zo? - kunnen we de beslommeringen van het Circus Maximus Politici eindelijk achterwege laten en ons concentreren op diepgaande en, we aarzelen om het te zeggen, belangrijke onderwerpen. Vandaag doen we dat opnieuw door onze loep over De Media te houden en te kijken of we, starend naar de duistere hoekjes en smerige kiertjes, iets kunnen opsteken (naast een paar exotische, maar niettemin onaangename aandoeningen)
De titel valt niet op door nuance, maar die gaan we hopelijk hier en daar nog tegenkomen in het vervolg van dit artikel. Maar laat ons er al direct het volgende over zeggen: er hoeft in se niks mis te zijn met winst. Alleen durft de commerciële ijzeren logica, zeker als zij primeert boven alles, er evenwel voor te zorgen dat 'media' - in al zijn vormen - iets wezenlijk dreigt te verliezen. In de evolutie van winstdenken, efficiëntie en het volkslied 'Money, money, money' raken we zodoende de media die we wilden en misschien zelfs nodig hadden kwijt. Dit gebeurt zelden van dag op dag. Noch is het een totale ommezwaai. Vaak verflauwt het afkooksel met de jaren tot er een steeds kleurlozer soepje overblijft en men door gewenning bijna geen verandering in smaak opmerkt. Het is nog altijd tomatensoep. Maar echt veel tomaten zitten er niet meer in. En dan is het goed dat er iemand de vinger op de etterende wonde van het recept legt. |