Het moge u misschien ontgaan zijn, maar we staan in onze maatschappij mogelijks aan de vooravond - als het al geen bedtijd is - van een heuse maatschappelijke ommezwaai. Zoals Zbigniew Brzezinski, bezwaarlijk een maatschappelijke criticus te noemen, het in zijn boek Between Two Ages : America's role in the Technetronic Era ooit verwoordde:
Another threat, less overt but no less basic, confronts liberal democracy. More directly linked to the impact of technology, it involves the gradual appearance of a more controlled and directed society. Such a society would be dominated by an elite whose claim to political power would rest on allegedly superior scientific knowhow. Unhindered by the restraints of traditional liberal values, this elite would not hesitate to achieve its political ends by using the latest modern techniques for influencing public behavior and keeping society under close surveillance and control (Between Two Ages, pp.252-253).
Deze evolutie die Brzezinski beschrijft - niet als meest plausibele, maar niettemin mogelijke - wordt ingegeven door technologische mogelijkheden. Mogelijkheden die openingen laten om gebruikt/misbruikt te worden door deze met de middelen én de wil om deze te gebruiken. Bijvoorbeeld. We zijn - voor zover we dat weten - nog mijlen ver verwijderd van de mogelijkheid om specifieke gedachten op grote schaal in te planten bij een voltallige bevolking. Als zoiets überhaupt ooit mogelijk zal zijn natuurlijk. Maar stel je als gedachtenexperiment eens voor dat een snood iemand besluit dat hij alle medemensen maar niks vindt. Rijk als hij is, kan hij zijn handen leggen op zo'n technologie. Macht durft mensen te corrumperen en technologie geeft mensen macht. Dus... waar staan we dan?
Oud-premiers en gefrustreerde echtgenoten durven wel eens stellen: problemen los je pas op als ze zich stellen. Maar wat als zo'n probleem tegen dan onherroepelijke schade heeft aangericht? Wanneer we in staat zijn om over zo'n zaken na te denken en de mogelijke kansen en gevaren in te schatten, doen we dat dan toch niet beter vooraf? Technologische evoluties hebben immers de neiging om ons te verrassen en hulpeloos achter te laten.
Oud-premiers en gefrustreerde echtgenoten durven wel eens stellen: problemen los je pas op als ze zich stellen. Maar wat als zo'n probleem tegen dan onherroepelijke schade heeft aangericht? Wanneer we in staat zijn om over zo'n zaken na te denken en de mogelijke kansen en gevaren in te schatten, doen we dat dan toch niet beter vooraf? Technologische evoluties hebben immers de neiging om ons te verrassen en hulpeloos achter te laten.
Het slimme net
Klinkt goed. Waar tekenen we? Want dit is immers het slimme netwerk. Dat uiteraard te verkiezen valt boven de achtergestelde antiquiteit die we nu gebruiken, het domme netwerk. En waarom is dit netwerk dan zo slim? Omdat het overal sensoren heeft en informatie via een netwerk doorgeeft. Als we die analogie doortrekken zijn politiediensten die zich aan privacynormen houden domme politieagenten en nsa-dragnet-diensten die elk detail proberen te weten komen en privacynormen achterwege laten slimme politiemensen.
We moeten misschien toch even wat dieper nadenken voor we ons laten verleiden door deze domme vs slimme pr-taal. Uiteraard zijn er geweldig veel voordelen te bedenken aan zo'n soort netwerk, maar wat met de mogelijke nadelen? Trouwens, deze voor en nadelen zijn waarschijnlijk niet hetzelfde voor de verschillende partijen (overheid, energiebedrijven en burgers) En hoe wegen we die dingen tegen elkaar op? Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden. Misschien zijn er dus ook verschillende manieren om zo'n nieuw energiesysteem praktisch in te vullen? En als we dan toch hypothetisch aan het denken zijn, heeft iedereen wel hetzelfde Rome in gedachten waar we naartoe willen gaan?
De systeemutopie
Welk Rome zou dan wel op het menu staan? Wel dat is niet echt duidelijk momenteel. Het idee van zo'n slim netwerk is heerlijk voor systeemdenkers, maar lijkt dat iets minder voor mensen die niet veel voelen voor het opgaan in zo'n totalitair en omvattend maatschappijsysteem. Anderzijds zou je perfect kunnen indenken dat mensen mits slimme meters zelfbewuster worden over hoe ze met energie omgaan. Eventueel zelf, net zoals de hele buurt, in beperkte mate mee energie opwekken. Wat dan weer in de richting van onafhankelijkheid zou kunnen wijzen en voor diezelfde mensen net aanlokkelijk.
Vast staat dat dit idee al een tijdje in de pijplijn zit. Intellectuelen zoals Buckminster Fuller fantaseerden in de jaren '70 al over een globaal geïntegreerd en gemanaged energiesysteem.
Elke utopie bezit inherent een totalitair kantje dat, tenzij iedereen gewillig meestapt richting het beloofde land, al vlug zijn gemeen gezicht laat zien aan mensen die niet mee willen. Dat wil niet zeggen dat utopieën taboe zijn en we dus geen ideaal mogen hebben of een wereld waar we naar streven, maar het lijkt niet slecht om stil te staan bij de lessen die het verleden ons kan aanreiken. Eens je het principe stelt om dwarsliggers tegen je idee uit te schakelen, kom je al gauw in de situatie waarbij uiteindelijk zal blijken dat alleen jijzelf een 100% pure adept bent van het nogal nauwe, maar niettemin enige juiste idee waar de mensheid naar zou moeten streven. Tegenstanders groeien vaak aan zoals konijnen. Vraag het maar aan Stalin. Je hebt nog maar net de rotste appels uit je perfecte staat verwijderd - met de kogel of naar de gulag - of er zit weer een heel nieuwe lading rotte appels in de mand, uitdagend te pronken in al zijn rotheid.
Maar goed. Niemand die zei dat dit slim net een totalitair systeem was. Deelname is immers volledig vrijwillig. Toch?
Maar goed. Niemand die zei dat dit slim net een totalitair systeem was. Deelname is immers volledig vrijwillig. Toch?
Goh ja, in Canada en de VS zijn ze niet altijd zo subtiel. En met al die wapens... Er moet daar toch iets in het drinkwater zitten wat die mensen een beetje gek maakt. Gelukkig zitten we hier in België. Europa. Heimat van de mensenrechten. Dus zo'n vaart zal het hier gelukkig niet lopen.
Bij ons in Belgenland
De situatie in Europa is inderdaad niet dezelfde als in Noord-Amerika. Meer zelfs, er is niet één situatie in Europa. Er is Europese regelgeving (maar daarover straks meer) en voor de rest vele landen die in verschillende stadia zitten van het uitrollen van de slimme energietechnologie.
In België zijn er de laatste jaren al verschillende prooefprojecten geweest en de volgende Vlaamse regering zal normaliter in de komende jaren een besluit nemen over de toekomstige energiepolitiek.
Bij het tweede proefproject dat in 2012 in verschillende Vlaamse steden en gemeenten werd uitgevoerd, kwam er evenwel een mondige burger in het nieuws die het 'geluk' had om uitgekozen te worden voor een slimme meter. Marc Reugebrink, Nederlands schrijver en poëet, woont al sinds eind jaren '90 in Gent en nam de pen ter harte om zijn beklag te doen. Een beklag dat in oktober 2012 in de Standaard gepubliceerd werd. Enkele interessante stukken uit zijn bijdrage:
De situatie in Europa is inderdaad niet dezelfde als in Noord-Amerika. Meer zelfs, er is niet één situatie in Europa. Er is Europese regelgeving (maar daarover straks meer) en voor de rest vele landen die in verschillende stadia zitten van het uitrollen van de slimme energietechnologie.
In België zijn er de laatste jaren al verschillende prooefprojecten geweest en de volgende Vlaamse regering zal normaliter in de komende jaren een besluit nemen over de toekomstige energiepolitiek.
Bij het tweede proefproject dat in 2012 in verschillende Vlaamse steden en gemeenten werd uitgevoerd, kwam er evenwel een mondige burger in het nieuws die het 'geluk' had om uitgekozen te worden voor een slimme meter. Marc Reugebrink, Nederlands schrijver en poëet, woont al sinds eind jaren '90 in Gent en nam de pen ter harte om zijn beklag te doen. Een beklag dat in oktober 2012 in de Standaard gepubliceerd werd. Enkele interessante stukken uit zijn bijdrage:
Maar behalve als handig, worden die meters vooral verkocht als onoverkomelijk, als het Lot zelve. Dit is eigenlijk helemaal geen proefproject, zo begreep ik uit de met de brief meegestuurde folder. De uitkomst staat al vast. Het is de enige mogelijkheid om ‘de grote uitdagingen' waarvoor ‘het energielandschap' staat, het hoofd te bieden.
Zo wordt zelfs de suggestie gewekt dat de plaatsing van een slimme meter een gunst is. Ze gaan dat namelijk helemaal gratis doen. En, zo zei de medewerker van Eandis die een aantal weken na de brief langskwam voor een ‘voorbereidend bezoek' (ook gratis): u moet zich wel realiseren dat als u weigert u straks 800 euro kwijt bent voor de verplichte plaatsing. Want die plaatsing komt er. Na de bij voorbaat geslaagde proef.
Ik besloot aan de warme oproep van de burgemeester geen gehoor te geven en zei: ‘nee, dank u' tegen de medewerker van Eandis. Hij nam er hoofdschuddend nota van. Kous af. Hier ten huize staan alleen domme meters die na mijn intelligente tussenkomst de gewenste resultaten opleveren.
Totdat op vrijdagochtend vriendelijke werklui van de onderaannemer en uiteindelijk iemand van Eandis zelf bij de meterkast in mijn slaapkamer stonden. Ik wil niet, zei ik. U zult moeten, zei de man van Eandis. Hij schermde met Europa. Hij schermde met wetten die al aangenomen zouden zijn. Hij schermde maar wat. Hij zei ook: als u die meter niet installeert zult u zonder stroom gezet worden....
...Maar op het moment dat ‘een warme oproep' verandert in een bevel om mee te werken, gaan er bij mij toch wat rode lichtjes branden. Totdat Eandis de stroom afsluit, natuurlijk. Het is maar één voorbeeld van de wijze waarop men met burgers meent om te kunnen gaan: als louter consumenten wier verbruik en stoelgang elders afgelezen en berekend kunnen worden. En dat in verkiezingstijd. Nu nog wachten totdat Volksgezondheid in het kader van de verhoging van het algehele veiligheidsgevoel in samenwerking met GlaxoSmithKline een warme oproep tot ons richt om in het kader van een proefproject verplicht pilletjes te slikken die ons rustig houden.
Ok, een paar slechte ervaringen van één man. Misschien is de heer Reugebrink in werkelijkheid nogal paranoïde. Beetje een ongelikte beer zelfs. Iemand die mensen schoffeert. Dreigementen hoort waar mensen op kousevoeten voorbij proberen komen. U kent dat wel, zo'n verzuurde Vlaamse Nederlander die het liefst van al kinderen zou knevelen om zijn zondag te kunnen genieten.
Anderzijds... misschien is de heer Reugebrink niet verzuurd natuurlijk. En klaagt hij hier terecht als mondige burger een groot probleem aan. Wat dan wel doet vermoeden dat, als het van de energiemaatschappijen afhangt, de slimme meters een fait accompli zijn. Het brandje werd later geblust door bevoegde minister voor Energie, Freya Van Den Bossche, maar lijkt eerder een staaltje van koelen zonder blazen dan Eandis terecht te wijzen voor zijn ruw en ongeoorloofd optreden in deze zaak. Of hoe moeten we anders het einde van de commentaar van de ministriële woordvoerder interpreteren? "Hun reactie is natuurlijk wel begrijpelijk: ze moeten hun testproject kunnen uitvoeren zoals het hoort. Dat lukt natuurlijk niet als iedereen zijn slimme meter weigert."
Dus iedereen mag het weigeren, zolang het merendeel maar volgzaam is. Dat klinkt, voor een simpele leek als mezelf, enigszins contradictorisch.
Anderzijds... misschien is de heer Reugebrink niet verzuurd natuurlijk. En klaagt hij hier terecht als mondige burger een groot probleem aan. Wat dan wel doet vermoeden dat, als het van de energiemaatschappijen afhangt, de slimme meters een fait accompli zijn. Het brandje werd later geblust door bevoegde minister voor Energie, Freya Van Den Bossche, maar lijkt eerder een staaltje van koelen zonder blazen dan Eandis terecht te wijzen voor zijn ruw en ongeoorloofd optreden in deze zaak. Of hoe moeten we anders het einde van de commentaar van de ministriële woordvoerder interpreteren? "Hun reactie is natuurlijk wel begrijpelijk: ze moeten hun testproject kunnen uitvoeren zoals het hoort. Dat lukt natuurlijk niet als iedereen zijn slimme meter weigert."
Dus iedereen mag het weigeren, zolang het merendeel maar volgzaam is. Dat klinkt, voor een simpele leek als mezelf, enigszins contradictorisch.
De proef op de som
Maar goed, laten we dan eens kijken naar wat er geleerd werd uit dit proefproject. Op de website van de VREG vinden we zowel hun standpunt over slimme meters terug als het volledige eindverslag van KEMA,het bedrijf dat het proefproject uitvoerde en vooral de financiële kosten-batenanalyse opmaakte.
Uit dat standpunt van de VREG leren we dat, hoewel er in wijfelachtige taal wordt over gesproken, geen twijfel over bestaat dat de slimme meters er zullen komen. De kosten-batenanalyse is op dit moment evenwel nog niet te positief, maar dan moet er maar beter gezocht worden naar bijkomende mogelijke baten bij commerciële partners en netwerkbeheerders. Een volledig open en neutraal proefproject zou ook kunnen besluiten dat een kosten-batenanalyse die niet eensluidend positief is, misschien een aanduiding is dat de nieuwe koers niet de juiste is. Maar neen, het doel leek hier eerder om te zoeken naar manieren om de gekozen koers zo positief mogelijk te maken.
Toegegeven, men moet er wat voor tussen de regels lezen en mits een andere bril zou men de tekst misschien anders kunnen lezen. Het rapport van KEMA lijkt omwille van zijn uitgebreide lengte daarom interessanter om wat bij te leren. Enkele passages uit het rapport:
Maar goed, laten we dan eens kijken naar wat er geleerd werd uit dit proefproject. Op de website van de VREG vinden we zowel hun standpunt over slimme meters terug als het volledige eindverslag van KEMA,het bedrijf dat het proefproject uitvoerde en vooral de financiële kosten-batenanalyse opmaakte.
Uit dat standpunt van de VREG leren we dat, hoewel er in wijfelachtige taal wordt over gesproken, geen twijfel over bestaat dat de slimme meters er zullen komen. De kosten-batenanalyse is op dit moment evenwel nog niet te positief, maar dan moet er maar beter gezocht worden naar bijkomende mogelijke baten bij commerciële partners en netwerkbeheerders. Een volledig open en neutraal proefproject zou ook kunnen besluiten dat een kosten-batenanalyse die niet eensluidend positief is, misschien een aanduiding is dat de nieuwe koers niet de juiste is. Maar neen, het doel leek hier eerder om te zoeken naar manieren om de gekozen koers zo positief mogelijk te maken.
Toegegeven, men moet er wat voor tussen de regels lezen en mits een andere bril zou men de tekst misschien anders kunnen lezen. Het rapport van KEMA lijkt omwille van zijn uitgebreide lengte daarom interessanter om wat bij te leren. Enkele passages uit het rapport:
Slimme energiemeters
Dit zijn meters die het energieverbruik meten en de meetgegevens zelfstandig doorgeven aan het energiebedrijf, staan momenteel volop in de belangstelling. In Europa is dit vooral een uitvloeisel van Europese richtlijnen, die in iedere lidstaat van de Europese Unie geïmplementeerd moeten worden. In één van deze richtlijnen, het zogeheten Derde Energiepakket, wordt, onder voorwaarden, de invoering van slimme energiemeters verplicht gesteld in de periode tot 2020: minstens 80% van de consumenten zou dan voorzien moeten zijn van slimme meetsystemen. In veel Europese landen krijgen huishoudens in de komende jaren daarom een slimme energiemeter aangeboden.
Het blijkt nog maar eens Europa te zijn die als stormram gebruikt wordt. Zodat we vermoedelijk binnen enkele jaren trieste politieke mannetjes en vrouwtjes in maat en mantelpak zien zweren dat ze enkel Europese standaarden toepassen. De man van Eandis uit het wedervaren van Reugebrink had dus weldegelijk een punt. Tegen 2020, dat is binnen een 5,5 jaar, zou 80 % van de consumenten een slim meetsysteem moeten bezitten. Dus de vrije keuze om al dan niet te weigeren om zo'n slimme meter te plaatsen is enkel weggelegd voor 1/5e van de bevolking. Fijn van 'Europa'. Had er al iemand vooraf gehoord over dit Energiepakket? Zo'n debat zou voorpaginanieuws moeten zijn, toch? Maar da's het voordeel van een groot log Europees kluwen en een media waar niemand zich bezig lijkt te houden met de Europese politiek. Paranoïde mensen denken soms dat er een schaduwregering anoniem de touwtjes in handen heeft. Helaas lijken we hetzelfde bereikt te hebben mits een gigantische bureaucratische hiërarchie en een vierde zuil die monddood is gemaakt. Gelukkig zullen bij deze richtlijn enkele mensen (die 20% waarvan sprake) toch nog de mogelijkheid hebben om van hun keuzevrijheid te kunnen genieten. Toch?
Vrijwillige uitrol aantrekkelijk?
Er is een analyse gedaan naar een scenario met een vrijwillige uitrol. Als het percentage weigeringen maximaal 20% is en er dus een uitrol van minimaal 80% wordt behaald (wat nog steeds in lijn is met de doelstellingen van de EU), blijkt de netto contante waarde te dalen naar ongeveer -200 miljoen euro. Bij een groot aantal weigeraars kan de business case dus ook negatief worden. Een vrijwillige uitrol is daarom vanuit financieel-economisch perspectief een risicovolle optie....
...Aangenomen wordt dat er in Vlaanderen een nagenoeg volledige uitrol van slimme meters zal plaatsvinden (18 )
(18) In een beperkt aantal gevallen is het maatschappelijk niet interessant om een slimme meter te plaatsen. Soms is dit omdat de toegang door de afnemer moeilijk of onmogelijk wordt gemaakt, waardoor de kosten te hoog zouden oplopen. Het kan ook zo zijn dat de kosten voor meterplaatsingen veel te hoog zijn in verhouding tot de mogelijk te behalen energiebesparingen (bv. de hoge kosten van breekwerken in de woning wanneer de toegang tot de meter door bepaalde constructies bemoeilijkt is). De Europese richtlijnen staan een dergelijke afweging toe. Het percentage problematische plaatsingen en de bijbehorende kosten zijn aangeleverd door de netbeheerders.
Een risicovolle optie. Lees: een verplichte uitrol valt te verkiezen. Het pad word dus geëffend naar een wettelijke verplichting. Onder voetnoot 18 staat er evenwel een mogelijke omweg. Zorg ervoor dat de toegang moeilijk tot onmogelijk gemaakt wordt en de kosten van de meterplaatsing zullen te hoog zijn. Een hanleiding voor burgerlijke ongehoorzaamheid in de kleine lettertjes. Ze worden meestal gebruikt voor negatievere zaken.
Europese richtlijnen schrijven voor dat de energieverbruiker dient te worden geïnformeerd over zijn energieverbruik, en over de kosten daarvan, en wel voldoende frequent om hem "in staat te stellen om zijn eigen elektriciteitsverbruik te regelen". Stel dat in het nulalternatief, nu met één meteraflezing per jaar, de frequentie van het aantal verplichte aflezingen stijgt, dan blijkt dat de maatschappelijke business case van een slimme meetinfrastructuur significant verbetert. Dit is te danken aan het feit dat, indien er geen slimme meters zijn geïnstalleerd, er hoge kosten moeten worden gemaakt om meters fysiek af te lezen. Als dit maandelijks zou moeten gebeuren, dan is de investering in de slimme meter snel terugverdiend. De netto contante waarde stijgt dan naar meer dan een miljard euro.
Het is niet de eerste keer en zal ook niet de laatste keer zijn dat wetgeving die dient om 'burgers te helpen' (on)voorziene gevolgen hebben die zijn vrijheid net inperken. Anderzijds opent dit idee ook een andere mogelijkheid. Burgers zouden bijvoorbeeld zelf zicht kunnen krijgen op het eigen verbruik via een update van de energiemeter die, volgens deze richtlijn, enkel deze informatie deelt met de gebruiker zelfs en niet noodzakelijk met de netwerkbeheerder. Buiten heel primaire, niet al te periodieke updates.
Het einde van privacy
Als we één ding geleerd hebben van het hele Snowdenverhaal, is het dat data die gemijnd kan worden, ook daadwerkelijk gemijnd wordt. Dat gebeurt door bedrijven de arm om te wringen als ze niet mee willen werken. Of door bedrijven zelf die er munt uit proberen te slaan. Middels het bouwen van grote dataretentiecenters. Of mits het aanwenden van gigantische dragnets die zoveel mogelijk data proberen op te slorpen om deze te filteren, te onderzoeken en te gebruiken in simulaties.
En dit is slechts het internet dat we kennen. Wat als ons volledige huis en al zijn apparatuur verbonden is met het internet? Elk goed dat we kopen in de winkel. TV, oven, wekker,... Elk 'ding' dat in onze economie beweegt.
Dan krijgen we Het Internet van Dingen.
Als we één ding geleerd hebben van het hele Snowdenverhaal, is het dat data die gemijnd kan worden, ook daadwerkelijk gemijnd wordt. Dat gebeurt door bedrijven de arm om te wringen als ze niet mee willen werken. Of door bedrijven zelf die er munt uit proberen te slaan. Middels het bouwen van grote dataretentiecenters. Of mits het aanwenden van gigantische dragnets die zoveel mogelijk data proberen op te slorpen om deze te filteren, te onderzoeken en te gebruiken in simulaties.
En dit is slechts het internet dat we kennen. Wat als ons volledige huis en al zijn apparatuur verbonden is met het internet? Elk goed dat we kopen in de winkel. TV, oven, wekker,... Elk 'ding' dat in onze economie beweegt.
Dan krijgen we Het Internet van Dingen.
Dit nieuw model dat er aan zit te komen, staat al verder dan algemeen gedacht wordt. Sensoren die worden uitgedacht zullen alleen maar effectiever en goedkoper worden. En elk apparaat in je huis wordt in zo'n Internet of Things een mogelijke bron is om je te bespioneren zoals ex-CIA-baas Petraus enkele jaren geleden bekende op een meeting van de CIA venture investeringsmaatschappij In-Q-Tel (transcriptie van zijn toespraak)
Elke veiligheids en inlichtingendienst zit nu ongetwijfeld al te likkenbaarden bij zoveel persoonlijke data. En zoals we al aangaven, lijken we uit het verleden te kunnen afleiden dat informatie die bij de energiebedrijven zal komen, onder overheidsdruk of invloed, bij veiligheidsdiensten zal terechtkomen. Goodbye privacy dus.
Maar goed. Dat is enkel de overheid. Niet zo aangenaam om veel bij stil te staan, maar ja... Gelukkig is zo'n slimme meter wel perfect beveiligd tegen hackers en andere aanvallen, dus van criminele elementen moeten we geen angst hebben. Toch?
Elke veiligheids en inlichtingendienst zit nu ongetwijfeld al te likkenbaarden bij zoveel persoonlijke data. En zoals we al aangaven, lijken we uit het verleden te kunnen afleiden dat informatie die bij de energiebedrijven zal komen, onder overheidsdruk of invloed, bij veiligheidsdiensten zal terechtkomen. Goodbye privacy dus.
Maar goed. Dat is enkel de overheid. Niet zo aangenaam om veel bij stil te staan, maar ja... Gelukkig is zo'n slimme meter wel perfect beveiligd tegen hackers en andere aanvallen, dus van criminele elementen moeten we geen angst hebben. Toch?
Het zijn misschien niet de vlotste sprekers die we aan het woord zien, maar het is niettemin een belangrijk onderwerp. Het toont ten eerste aan dat de beveiliging van de smart meters te wensen over laat. We spreken dan niet over overheden of bedrijven die de data misbruiken, maar gebreken in het netwerk die kunnen uitgebuit worden door criminelen, hackers, buitenlandse spionage/crackers,... Die gebreken bevinden zich niet specifiek in deze smart meters zelf maar hebben te maken met de inherente problematieken van zo'n netwerken. Zo wordt het internet door sommigen ook een 'cyber slagveld' genoemd waar clandestien cyberoorlogen gevoerd worden. Vaak anoniem, verscholen achter een netwerk van zombiecomputers wiens eigenaars zich van geen kwaad bewust zijn, waardoor het moeilijk te achterhalen is wie er nu eigenlijk achter de aanval zit.
We kunnen ons dus de vraag stellen of we de gebrekkige beveiliging van het internet dienen over te zetten naar zo'n precaire maatschappelijke diensten als energie en watervoorziening.
Trouwens, het probleem van beveiliging en privacy ligt misschien wel dichter bij elkaar dan u wel vermoedt. Dat is toch de stelling van Prof. Bart Perneel, cryptoloog aan de KU Leuven, die de tendens van overheden aankaart dat ze bij het kiezen tussen aanval en verdediging, liever voor de eerste optie kiezen (omdat resultaat makkelijker aantoonbaar is) En dus liever spioneren dan netwerken zodanig te beveiligen dat spionage, hacken en dergelijke moeilijker zou worden. En dus ook moeilijker voor henzelf wat hun wens om te spioneren zou dwarsbomen. Hier en daar is het wat technisch, maar niettemin een ongelooflijk interessant video over de situatie van dit hedendaags post-Snowden tijdperk.
We kunnen ons dus de vraag stellen of we de gebrekkige beveiliging van het internet dienen over te zetten naar zo'n precaire maatschappelijke diensten als energie en watervoorziening.
Trouwens, het probleem van beveiliging en privacy ligt misschien wel dichter bij elkaar dan u wel vermoedt. Dat is toch de stelling van Prof. Bart Perneel, cryptoloog aan de KU Leuven, die de tendens van overheden aankaart dat ze bij het kiezen tussen aanval en verdediging, liever voor de eerste optie kiezen (omdat resultaat makkelijker aantoonbaar is) En dus liever spioneren dan netwerken zodanig te beveiligen dat spionage, hacken en dergelijke moeilijker zou worden. En dus ook moeilijker voor henzelf wat hun wens om te spioneren zou dwarsbomen. Hier en daar is het wat technisch, maar niettemin een ongelooflijk interessant video over de situatie van dit hedendaags post-Snowden tijdperk.
Jawel, deze video zou eerder passen binnen de context van onze privacy-reeks, maar het benadrukt enkele belangrijke zaken die in dit verhaal van slimme meters verbonden met een netwerk, het zogenaamde 'smart grid', belangrijk zijn. Overheden zullen informatie proberen bemachtigen. En als ze die gecentraliseerd op een dienblaadje kunnen krijgen, is dat voor hen een heuse besparing. Het doet denken aan een woordvoerder van de CIA die er in de begindagen van facebook versteld van stond dat mensen zoveel persoonlijke informatie van zichzelf zomaar op het internet gooiden. Informatie waar ze anders ongelooflijk veel middelen dienden voor te gebruiken in hun queeste naar persoonlijke data.
Radiation ruling the nation
Goed, niet iedereen vindt privacy zo belangrijk. Getuige de grote schare mensen die zich vroeger aanboden om in het Big Brother huis te zitten. En die veiligheid van internet. Er zijn nu toch ook al virussen en hackers? Valt de wereld in duigen? Neen. Dus wat maakt het uit?
Wel, het laatste mogelijk probleem dat we aankaarten vandaag is de gezondheid. Niet het netwerk dat in duigen valt (al zou een crash van het energie/water-distributienetwerk nu ook niet zo goed zijn voor de volksgezondheid) maar de volksgezondheid die rechtstreeks zou lijden aan de draadloze technologie.
Enkele artikelen over straling:
France National Library gives-up WiFi
Goed, niet iedereen vindt privacy zo belangrijk. Getuige de grote schare mensen die zich vroeger aanboden om in het Big Brother huis te zitten. En die veiligheid van internet. Er zijn nu toch ook al virussen en hackers? Valt de wereld in duigen? Neen. Dus wat maakt het uit?
Wel, het laatste mogelijk probleem dat we aankaarten vandaag is de gezondheid. Niet het netwerk dat in duigen valt (al zou een crash van het energie/water-distributienetwerk nu ook niet zo goed zijn voor de volksgezondheid) maar de volksgezondheid die rechtstreeks zou lijden aan de draadloze technologie.
Enkele artikelen over straling:
France National Library gives-up WiFi
2.45 GHz radiofrequency fields alter gene expression in cultured human cells (University of Chicago)
Prof. Olle Johansson on Wi-fi : irreversible sterility of mice within 5 generations
We zijn geen wetenschappers. Het verhaal over de bibliotheek zegt niks over mogelijke schade van die straling. Wel dat alternatieven mogelijk zijn (door alles via draad te verbinden en dus op veilig te spelen) Iets waar over te denken valt in scholen en andere openbare plaatsen. Want straling, mocht deze toch schadelijker zijn dan beweerd, ontvlucht je niet.
Prof. Olle Johansson is bekritiseerd voor zijn werk in dit onderwerp. Of dit dan terecht is of het misschien net die criticasters zijn die de gevestigde belangen verdedigen van een industrie die handelt in de miljarden... Wie zal het zeggen?
Maar het patent dat vanuit de sector zelf toegeeft dat er DNA-schade kan optreden lijkt toch duidelijk in de richting van gezondheidsgevaren te wijzen. Of Apple die in hun handleiding aangeven dat de I-phone nooit dichter dan enkele cm bij het lichaam mag gehouden worden omdat men anders boven de stralingsnormen komt, is ook niet onaardig. Misschien toch eens lezen voor u een (stralings)kat in een zak koopt/steekt.
Langs beide kanten van deze dicussie zijn er mensen te vinden die belang hebben bij hun verhaal. Kwakzalvers die hun eigen praktijk of onderzoek wat pr willen geven. Zo'n kritiek of ad hominem aanval wordt gauw gemaakt. En durft helaas wel eens te kloppen. Er lopen nu eenmaal kwakzalvers rond. Iedereen probeert zijn boterham te verdienen. De industrie en alle gevestigde belangen (smart grid plannen, mobiliteitsnetwerken, wifi in steden en scholen,....) kan zich echter moeilijk verstoppen als het gaat over een mogelijks partijdige blik op dit onderwerp. Dat zijn meer dan een paar boterhammen, maar een hele bakkerij die op het spel staat.
Techno fever
Voorlopig gaan we het hierbij houden voor deze aflevering. Wie weet graven we nog wel eens dieper in bepaalde aspecten van dit onderwerp en sowieso zullen we verschillende van de vandaag aan bod gekomen onderwerpen zien terugkeren. Besluitend kunnen we stellen dat er als het gaat over smart technologie bij voor én tegenstanders techno fever bestaat.
Bij de gelovers van zo'n netwerk, de system engineers, dromers van een resource based economy, energy grid, dataweb,... lijkt deze techno fever voor een koortsachtig delerium te zorgen. Dromen en fantasieën over een science (non)fiction wereld waar ze zo vlug mogelijk naartoe willen gaan. Eventueel met wat blutsen en builen. Zolang het eindresultaat maar behaald wordt.
En bij de 'slachtoffers' van deze technologische revolutie vinden we een ander soort techno fever terug. Mensen die gekwetst worden of dreigen gekwetst te worden. Rechten die als sneeuw voor de zon verdwijnen. Vrije wilsbeschikking die moet wijken voor megalomane plannen. Belangrijke primaire behoeften van de bevolking die overgegeven worden aan een netwerk dat tot nu toe bewezen heeft alles behalve veilig of stabiel te zijn.
En wat dan met de gezondheid van al die straling en al die signalen? Wettelijke normen meer dan genoeg, maar een wettelijke grens is nog wel iets anders dan een natuurlijke grens. Hoe dicht of ver zitten we van die grens? Mensen met elektrische gevoeligheid, zijn dat nu aandachtszoekers of de kanaries in de koolmijn die een menselijk drama aankondigen? Niemand kan zeggen dat op lange termijn al deze extra straling niet schadelijk is. Op dat gebied is het minste dat je kan zeggen, dat we een groot experiment uitvoeren bij de voltallige bevolking. En dat zonder gevarengeld notabene...
Prof. Olle Johansson is bekritiseerd voor zijn werk in dit onderwerp. Of dit dan terecht is of het misschien net die criticasters zijn die de gevestigde belangen verdedigen van een industrie die handelt in de miljarden... Wie zal het zeggen?
Maar het patent dat vanuit de sector zelf toegeeft dat er DNA-schade kan optreden lijkt toch duidelijk in de richting van gezondheidsgevaren te wijzen. Of Apple die in hun handleiding aangeven dat de I-phone nooit dichter dan enkele cm bij het lichaam mag gehouden worden omdat men anders boven de stralingsnormen komt, is ook niet onaardig. Misschien toch eens lezen voor u een (stralings)kat in een zak koopt/steekt.
Langs beide kanten van deze dicussie zijn er mensen te vinden die belang hebben bij hun verhaal. Kwakzalvers die hun eigen praktijk of onderzoek wat pr willen geven. Zo'n kritiek of ad hominem aanval wordt gauw gemaakt. En durft helaas wel eens te kloppen. Er lopen nu eenmaal kwakzalvers rond. Iedereen probeert zijn boterham te verdienen. De industrie en alle gevestigde belangen (smart grid plannen, mobiliteitsnetwerken, wifi in steden en scholen,....) kan zich echter moeilijk verstoppen als het gaat over een mogelijks partijdige blik op dit onderwerp. Dat zijn meer dan een paar boterhammen, maar een hele bakkerij die op het spel staat.
Techno fever
Voorlopig gaan we het hierbij houden voor deze aflevering. Wie weet graven we nog wel eens dieper in bepaalde aspecten van dit onderwerp en sowieso zullen we verschillende van de vandaag aan bod gekomen onderwerpen zien terugkeren. Besluitend kunnen we stellen dat er als het gaat over smart technologie bij voor én tegenstanders techno fever bestaat.
Bij de gelovers van zo'n netwerk, de system engineers, dromers van een resource based economy, energy grid, dataweb,... lijkt deze techno fever voor een koortsachtig delerium te zorgen. Dromen en fantasieën over een science (non)fiction wereld waar ze zo vlug mogelijk naartoe willen gaan. Eventueel met wat blutsen en builen. Zolang het eindresultaat maar behaald wordt.
En bij de 'slachtoffers' van deze technologische revolutie vinden we een ander soort techno fever terug. Mensen die gekwetst worden of dreigen gekwetst te worden. Rechten die als sneeuw voor de zon verdwijnen. Vrije wilsbeschikking die moet wijken voor megalomane plannen. Belangrijke primaire behoeften van de bevolking die overgegeven worden aan een netwerk dat tot nu toe bewezen heeft alles behalve veilig of stabiel te zijn.
En wat dan met de gezondheid van al die straling en al die signalen? Wettelijke normen meer dan genoeg, maar een wettelijke grens is nog wel iets anders dan een natuurlijke grens. Hoe dicht of ver zitten we van die grens? Mensen met elektrische gevoeligheid, zijn dat nu aandachtszoekers of de kanaries in de koolmijn die een menselijk drama aankondigen? Niemand kan zeggen dat op lange termijn al deze extra straling niet schadelijk is. Op dat gebied is het minste dat je kan zeggen, dat we een groot experiment uitvoeren bij de voltallige bevolking. En dat zonder gevarengeld notabene...
Extra:
www.beperkdestraling.org
www.blakelevitt.com (journaliste die veel heeft geschreven over straling, zendmasten,...)
http://stopsmartmeters.org.uk/
http://stopsmartmeters.org
www.mobilizemovie.com
http://www.knack.be/nieuws/slimme-meters-een-dom-idee/article-opinion-44993.html (opinie van pvda-energiespecialist Tom De Meester
www.blakelevitt.com (journaliste die veel heeft geschreven over straling, zendmasten,...)
http://stopsmartmeters.org.uk/
http://stopsmartmeters.org
www.mobilizemovie.com
http://www.knack.be/nieuws/slimme-meters-een-dom-idee/article-opinion-44993.html (opinie van pvda-energiespecialist Tom De Meester