Aflevering zes alweer in onze steeds maar weer uitbreidende reeks over privacy. Veel van wat we zeggen overlapt uiteraard ten dele met wat al vooraf gekomen is, dus we raden u uiteraard aan om de vorige afleveringen in deze reeks te bekijken, mocht u dat nog niet gedaan hebben. Via de categorie 'privacy' is dat nog zo makkelijk. Aan het woord ziet u de vroegere CEO en hedendaagse voorzitter van de raad van bestuur van Google Inc., Eric Schmidt, die in dit informele interview een tipje van de bedrijfsethos van deze ICT-reus licht. Jawel, Google weet wel degelijk de grens staan als het gaat over privacy. Die grens dient namelijk vooral om er zo dicht als maar mogelijk is tegenaan te schurken. Dat dit een dynamisch procedé is, moge duidelijk zijn als Schmidt, over dit onderwerp, hersen-implantaten, direct aansluit met de woorden 'momenteel toch nog'. De creepy line kruipt dus, zoals het woord 'to creep' implicieert, gestaag verder. En waarom moet ik nu opeens denken aan een voortstrompelende zombie die het gemunt heeft op onze overheerlijke hersenen? Vandaag in onze vijfde aflevering alweer van dit privacy-verhaal: de evolutie van de creepy line.
Hoera, de surveillance-staat is eindelijk hier! En dat is een goede zaak. Waar de gemiddelde heerser, monarch, despoot of tirannieke schobbejak in dagen van weleer vooral het gepeupel onder de gepekelde knoet diende te houden mits een 'gezonde' dosis aan bruut geweld en de schrik van verklikkers, hebben we in onze moderne maatpak-management-maatschappij een veel elegantere optie gevonden om de mogelijks anarchistische opstoten de kop in te drukken wanneer dat nodig is. En dat allemaal dankzij de wetenschap. We kunnen het niet genoeg zeggen: de vooruitgang staat niet stil!
Of het nu bits zijn of bytes, sensoren of megamultiturbo-pixel-camera's, we kunnen gewoon veel meer dan vroeger en het wordt daarnaast ook steeds goedkoper. Goedkoop genoeg voor dat anarchistisch gepeupel om zelf zo'n camera boven te.... Houston, we may have a problem. We eindigden de laatste aflevering van dossier media met de documentaire We Live in Public. En op zich is dit werk een mooie link tussen de laatste aflevering in onze media-reeks: Open Source en de Wild, Wild Web en dit volgend stuk in ons privacy-verhaal. Mocht u ze dus nog niet gezien hebben, kan u ze onderaan de gelinkte blog terugvinden (of toch het eerste deel van zes, waarna u de rest kan aanklikken)
Waarom is deze documentaire relevant? Wel, omdat ze, met als voorbeeld Josh Harris zelf, een voorbeeld geeft van een duistere kant van internet. Die emotionele drang die Harris voelde om die nieuwe interconnectiviteit te onderzoeken, continuë verbondenheid via camera en chat, zelfs 24/7 uitzenden van zijn leven,... wel, die drang zelf is misschien niet in dezelfde mate aanwezig bij ons - momenteel dan toch - maar steeds meer mensen gaan wel steeds verder met hun online identiteit op te bouwen. Foto's op flickr, korte gedachten op twitter of facebook, je reisreportage krijgt daar ook een plek, we taggen en untaggen, posten iets waarvan we stiekem hopen dat het 'geliket' wordt,... En een (klein) stuk van ons is steeds weer teleurgesteld als dat nog niet gebeurd is. Het verhaal van Harris in gedachten houdend, bestaat er dan misschien een reële kans dat die virtuele identiteit en de drang om als individu/identiteit opgemerkt én goedgekeurd te worden dmv likes, views, e.d. uiteindelijk uitmondt in een emotionele roep naar waardering in het zwarte gat van het web? Of kortweg: is dat allemaal wel gezond? Iedereen kent de term Big Brother. Al is dat vandaag misschien eerder vanwege zijn connotatie met de moeder aller reality tv programma's. Iets waarvoor we - mochten we het vergeten zijn - onze noorderburen kunnen bedanken. Dank u wel dus. Grond. Hart. U weet wel. Voor die andere Big Brother moeten we onze dankbetuigingen echter in de richting van een Engels auteur sturen, nl. George Orwell. Wat geen sinecure zal zijn als u het face to face plant te doen. Tenzij u over een spade beschikt. Of een ouija bord. Voor mensen die zich graag verdiepen over dit onderwerp organiseert de Liga voor Mensenrechten op donderdag 21 november om 19u een debat over privacy. Dit debat gaat door op het Muntpunt in Brussel en zou ook via livestream te volgen zijn. Meer informatie is te vinden op de site.
Kijk eens aan. Yves Liégeois, die Antwerpse procureur-generaal, heeft een spitsvondig nieuw voorstel om onze algemene veiligheid te bevorderen. Het verhaal van meer camera's kenden we al, maar nu horen we één van de 'boegbeelden' van onze magistratuur vertellen dat het toch handig zou zijn, mochten we allemaal wat DNA afstaan bij onze geboorte. Voor de veiligheid, meneer. Voor het algemeen goed, mevrouw.
Voor wie de zaak Snowden al enige tijd volgt, zal de naam misschien een belletje doen rinkelen, maar in alle hype rond de persoon Edward Snowden zelf, zal de journalist Greenwald misschien wel verdwenen zijn in het gewoel.
Vandaar dit stuk over de man zelf. Want wie is Greenwald? Is hij een anti-establishment journalist? Iemand die bepaalde belangen vertegenwoordigt? Of heeft hij een controlerende functie? Misschien een wrok tegen de regering? Allemaal vragen die we ons zouden kunnen stellen vooraleer we wat dieper ingaan op wie hij is. En in het dieper ingaan op de persoon zullen we ook enkel belangrijke thema's aanraken die niet alleen gelden voor dit ene individu maar die voor ons allemaal leerrijk als waarschuwend kunnen zijn. |