- “In keeping silent about evil, in burying it so deep within us that no sign of it appears on the surface, we are implanting it, and it will rise up a thousand fold in the future. When we neither punish nor reproach evildoers, we are not simply protecting their trivial old age, we are thereby ripping the foundations of justice from beneath new generations.”
- Aleksandr Solzhenitsyn, The Gulag Archipelago 1918-1956
CIA. Iedereen kent de naam. Zelden de praktijken. Oh jawel, er zijn duizenden films en tv-programma's, spannende series als 24 en Spooks die ons leren wat deze mensen zoals uitspoken tijdens een modale werkdag. Jack Bauer-gewijs de wereld redden blijkbaar. Of roodharige deernes die folterpraktijken niet schuwen bij hun zoektocht naar The Big Kahuna, Osama Bin Laden. |
Dit beeld, mocht u nog steeds geloven in de wondere werkelijheid van tinseltown, blijkt op zijn minst niet volledig te stroken met de werkelijkheid. Daarmee vertellen we uiteraard niks nieuw. Zelfs de grootste voorstanders van een instituut als de CIA zullen dit bekennen. Op Dick Cheney na misschien.
Het medium tv/film houdt nu eenmaal van sensatie en dramatische verhaaltjes, liefst met een duidelijke voorstelling wie the good en the bad zijn. Maar zelden komt de ugly truth aan bod. Dus, nog eens, het minste dat we kunnen zeggen is dat we een misvormd beeld hebben over wat de CIA nu juist doet. Maar goed, dat is nu eenmaal TV en film. No big deal.
Maar, en dit is een dikke variant uit onze maar-catalogus, ook de CIA zelf bespeelt graag Jan Modaal om zich in een mooi, dan wel levensnoodzakelijk daglicht te plaatsen. Instinctief dienen wij er diep van doordrongen te zijn dat zij ons leven vrijwaren van slechte zaken. Zij zijn immers de wachters op de muur, die ons beschermen tegen 'de anderen': de schurken die ons belagen, de terroristen die ons angst inboezemen, de Russen met hun vinger op de knop, de monsters in je kast en onder je bed.
Het medium tv/film houdt nu eenmaal van sensatie en dramatische verhaaltjes, liefst met een duidelijke voorstelling wie the good en the bad zijn. Maar zelden komt de ugly truth aan bod. Dus, nog eens, het minste dat we kunnen zeggen is dat we een misvormd beeld hebben over wat de CIA nu juist doet. Maar goed, dat is nu eenmaal TV en film. No big deal.
Maar, en dit is een dikke variant uit onze maar-catalogus, ook de CIA zelf bespeelt graag Jan Modaal om zich in een mooi, dan wel levensnoodzakelijk daglicht te plaatsen. Instinctief dienen wij er diep van doordrongen te zijn dat zij ons leven vrijwaren van slechte zaken. Zij zijn immers de wachters op de muur, die ons beschermen tegen 'de anderen': de schurken die ons belagen, de terroristen die ons angst inboezemen, de Russen met hun vinger op de knop, de monsters in je kast en onder je bed.
Vandaag gaan we in tegen die stroom - dat is de bedoeling toch - en maken we kennis met de schaduwkant van de CIA. Waarbij we nu al benadrukken dat ze zeker niet het enige zwarte schaap in de clandestiene schapenstal zijn. Eerder een interessante casus.
Gezien de geheime natuur vormt er zich bij zo'n onderzoek naar de dark side of the force een probleem. Want, wat kan je nu eigenlijk zeker weten over het grootste deel van praktijken als ze zich verschuilen achter het concept 'Nationale Veiligheid'? Ja, we gaan een stuk van de interne keuken van de CIA proberen analyseren. Maar die CIA is een beetje als het universum. Daarvan weten we ook dat er nog een heel pak dark matter aanwezig is. Alleen niet hoeveel het is of waar het zich bevindt. CIA, criminals in the mist.
Wat we mogen vermoeden is dat die donkere materie niet helemaal onschuldig is. Als we af kunnen gaan op de schaduwkanten die wel geconfronteerd werden met een lichtstraal. Die schaduwkant bestaat onder andere, maar zeker niet exclusief, uit de reeds aangehaalde folterpraktijken, maar ook het omverwerpen van buitenlandse regeringen, het organiseren dan wel assisteren van drugssmokkel (waar we vandaag niet dieper op ingaan, maar geïnteresseerden kunnen op zoek gaan naar Gary Webb en zijn reeks Dark Alliance) algemene politieke manipulatie van externe politiek, economische spionage, mediamanipulatie,... Het belooft een lange aflevering te worden, dus zet je strak op je stoel, recht je rug, zet die kritische geest aan en lezen/kijken maar!
Extreme ondervragingstechnieken
I already told you I don't know anything about any fucking setup; you can torture me all you want.
- Torture you? That's a good idea. I like that.
(Pulp Fiction)
Gezien de geheime natuur vormt er zich bij zo'n onderzoek naar de dark side of the force een probleem. Want, wat kan je nu eigenlijk zeker weten over het grootste deel van praktijken als ze zich verschuilen achter het concept 'Nationale Veiligheid'? Ja, we gaan een stuk van de interne keuken van de CIA proberen analyseren. Maar die CIA is een beetje als het universum. Daarvan weten we ook dat er nog een heel pak dark matter aanwezig is. Alleen niet hoeveel het is of waar het zich bevindt. CIA, criminals in the mist.
Wat we mogen vermoeden is dat die donkere materie niet helemaal onschuldig is. Als we af kunnen gaan op de schaduwkanten die wel geconfronteerd werden met een lichtstraal. Die schaduwkant bestaat onder andere, maar zeker niet exclusief, uit de reeds aangehaalde folterpraktijken, maar ook het omverwerpen van buitenlandse regeringen, het organiseren dan wel assisteren van drugssmokkel (waar we vandaag niet dieper op ingaan, maar geïnteresseerden kunnen op zoek gaan naar Gary Webb en zijn reeks Dark Alliance) algemene politieke manipulatie van externe politiek, economische spionage, mediamanipulatie,... Het belooft een lange aflevering te worden, dus zet je strak op je stoel, recht je rug, zet die kritische geest aan en lezen/kijken maar!
Extreme ondervragingstechnieken
I already told you I don't know anything about any fucking setup; you can torture me all you want.
- Torture you? That's a good idea. I like that.
(Pulp Fiction)
(Reservoir Dogs - Mr. Blonde cop torture scene)
Laat ons beginnen met de meest recente openbaringen. De folterpraktijken. Officieel werden deze ingevoerd door de Amerikaanse executieve na de gebeurtenissen van 11 september 2001. Desperate times call for desperate measures, u kent dat wel. Of zoals Dick Cheney het omfloerst verwoordde: "The gloves come off" Was de mokerslag van die dag geen reden genoeg? Een monsterlijke septemberdag waarna onze onschuld maar even opzij geschoven moest worden voor een meer 'realistische' aanpak.
Tegen die vergoeilijking valt op zich al veel in te brengen (moet men alle menselijke waarden maar laten vallen omdat een ander dit doet?) maar misschien wel het belangrijkste, veel te weinig gehoorde aspect was dat deze politiek niet nieuw was. Zeker in het veld - of eerder de duistere kelder - is de CIA immers niet aan zijn historisch proefstuk. Dat ze daarbij niet altijd zelf de hete pook hanteerden, hoeft geen excuus te zijn. Indirect iemand mishandelen via een netwerk van Zuid-Amerikaanse doodseskaders of elders voorkomende trawanten van bevriende dictators blijkt even goed te werken. En valt evenzeer te verwerpen.
Aan die modus operandi heeft 9/11 dus niets veranderd. Het heeft het hoogstens naar het voorfront geduwd. Het officieel gemaakt en zelfs goedgepraat. Met een leuke eufemistische term er nog bovenop (Enhanced Interrogation Techniques) Als bloederige slagroomtuit op de weerzinwekkende foltertaart.
Het meest onrustbarende lijkt echter de gewenning te zijn. Foltering hoort er nu eenmaal bij, toch? We zijn hier toch allemaal volwassen mensen, niet? En uiteindelijk is het maar wat water en gaan de ondervraagden niet echt dood. Op een enkele keer na dan. Uitzonderlijk. Dus wat is het probleem? We folteren toch op humane wijze? En met resultaat nota bene!
(of misschien toch niet... Senate Report Says Torture Was of Little Use in CIA Hunt for Bin Laden )
Deze aflevering zal bomvol materiaal zitten om te lezen en te bekijken, waaronder een pak bij extra. Om al een eerste aanzet te geven, zullen we sporadisch enkele relevante links posten na elk onderwerp. Die vaak besproken onderwerpen en gedane beweringen staven of verwant zijn aan het onderwerp.
- Torture report: CIA interrogations chief was involved in Latin American torture camps
- Why there were no CIA Torture Black Sites in Latin America
- America's earlier embrace of torture
Vanuit het artikel van de laatste link:
"President Dilma Rousseff, who was herself the victim of electric shock and other torture techniques in 1970 at the age of 22, broke into tears when she announced the report. “Brazil deserves the truth,” she said. “The truth means above everything the opportunity to reconcile ourselves and our history.”
The Brazilian report notes that “Torture became systematically employed by the Brazilian state after the 1964 coup, whether as a method of collecting information or obtaining confessions . . . or as a means of disseminating fear . . . It [became] more sophisticated and turn[ed] into the essence of the military system of political repression, based on the arguments of the supremacy of national security and the existence of a war against terrorism.”
We hebben dit stuk er speciaal uitgenomen omdat het een belangrijke kant van foltering aantoont. Foltering is niet enkel een pragmatisch 'instrument' om informatie te bekomen. Daarvoor zijn er veel te veel bewijzen uit de praktijk die aantonen dat zo'n informatie vaak niet klopt. Nee, foltering schrikt af. Foltering onderdrukt. Foltering terroriseert. Een handig 'instrument' dus. In onze War on Terror...
Pragmatisch plaveien aan de weg naar de hel
Laat ons beginnen met de meest recente openbaringen. De folterpraktijken. Officieel werden deze ingevoerd door de Amerikaanse executieve na de gebeurtenissen van 11 september 2001. Desperate times call for desperate measures, u kent dat wel. Of zoals Dick Cheney het omfloerst verwoordde: "The gloves come off" Was de mokerslag van die dag geen reden genoeg? Een monsterlijke septemberdag waarna onze onschuld maar even opzij geschoven moest worden voor een meer 'realistische' aanpak.
Tegen die vergoeilijking valt op zich al veel in te brengen (moet men alle menselijke waarden maar laten vallen omdat een ander dit doet?) maar misschien wel het belangrijkste, veel te weinig gehoorde aspect was dat deze politiek niet nieuw was. Zeker in het veld - of eerder de duistere kelder - is de CIA immers niet aan zijn historisch proefstuk. Dat ze daarbij niet altijd zelf de hete pook hanteerden, hoeft geen excuus te zijn. Indirect iemand mishandelen via een netwerk van Zuid-Amerikaanse doodseskaders of elders voorkomende trawanten van bevriende dictators blijkt even goed te werken. En valt evenzeer te verwerpen.
Aan die modus operandi heeft 9/11 dus niets veranderd. Het heeft het hoogstens naar het voorfront geduwd. Het officieel gemaakt en zelfs goedgepraat. Met een leuke eufemistische term er nog bovenop (Enhanced Interrogation Techniques) Als bloederige slagroomtuit op de weerzinwekkende foltertaart.
Het meest onrustbarende lijkt echter de gewenning te zijn. Foltering hoort er nu eenmaal bij, toch? We zijn hier toch allemaal volwassen mensen, niet? En uiteindelijk is het maar wat water en gaan de ondervraagden niet echt dood. Op een enkele keer na dan. Uitzonderlijk. Dus wat is het probleem? We folteren toch op humane wijze? En met resultaat nota bene!
(of misschien toch niet... Senate Report Says Torture Was of Little Use in CIA Hunt for Bin Laden )
Deze aflevering zal bomvol materiaal zitten om te lezen en te bekijken, waaronder een pak bij extra. Om al een eerste aanzet te geven, zullen we sporadisch enkele relevante links posten na elk onderwerp. Die vaak besproken onderwerpen en gedane beweringen staven of verwant zijn aan het onderwerp.
- Torture report: CIA interrogations chief was involved in Latin American torture camps
- Why there were no CIA Torture Black Sites in Latin America
- America's earlier embrace of torture
Vanuit het artikel van de laatste link:
"President Dilma Rousseff, who was herself the victim of electric shock and other torture techniques in 1970 at the age of 22, broke into tears when she announced the report. “Brazil deserves the truth,” she said. “The truth means above everything the opportunity to reconcile ourselves and our history.”
The Brazilian report notes that “Torture became systematically employed by the Brazilian state after the 1964 coup, whether as a method of collecting information or obtaining confessions . . . or as a means of disseminating fear . . . It [became] more sophisticated and turn[ed] into the essence of the military system of political repression, based on the arguments of the supremacy of national security and the existence of a war against terrorism.”
We hebben dit stuk er speciaal uitgenomen omdat het een belangrijke kant van foltering aantoont. Foltering is niet enkel een pragmatisch 'instrument' om informatie te bekomen. Daarvoor zijn er veel te veel bewijzen uit de praktijk die aantonen dat zo'n informatie vaak niet klopt. Nee, foltering schrikt af. Foltering onderdrukt. Foltering terroriseert. Een handig 'instrument' dus. In onze War on Terror...
Pragmatisch plaveien aan de weg naar de hel
(Duane Clarridge Defends the Empire)
The road to hell is paved with good intentions.
- Engels gezegde
Laat ons beginnen met het voordeel van de twijfel. Gracieuze gastheer zijnde. En dus overwegen om de positie in te nemen dat de CIA, al bij al, ondanks een paar grijze randjes, een goed en waardevol instituut is. Ja, hier en daar zit er wel eens een kink in de kabel, een dictator op een regeerstoel of een elektrische kabel aan een onderlip. Maar goed. 't Is een smerige wereld en je kan geen omelet maken zonder dissidenten, dan wel eieren te breken. Het volk wil nu eenmaal omelet. De CIA, zijn operanten én leiding, geven het volk enkel wat het wil en nodig heeft.
Het Amerikaanse volk weliswaar, zoals uit bovenstaand interview duidelijk mag blijken. U en ik komen zelfs in het beste geval niet voor op het lijstje van voorkeursbehandelingen. Noch Jaime of Rachid, Wang of Kwame. Enkel de American tax payer. En als de CIA met al zijn pragmatisch eiergebreek wat buitenlandse vrijheden moet inperken ten voordele van dat Amerikaanse volk, dan is dat maar zo. Pech. En stop met klagen voor we je regering omverwerpen.
Trouwens, voor u zich laat naturaliseren, die 'bescherming' voor de gemiddelde Amerikaan is voornamelijk indirect. Als in: we doen wat het best is voor ons, zoals Clarridge het hierboven zo mooi verwoord, waardoor we jullie ook kunnen beschermen. En dus niet: we doen wat het beste is voor jullie, nl. jullie beschermen.
Het verschil is meer dan een detail in definitie. Het geeft aan dat het devies 'Eigen belang eerst' de ware agenda is van de CIA. Dat er vooral gegaan wordt voor een bestendiging van de eigen macht en de elite waaruit de CIA geboren werd (waar we straks wat dieper op in gaan) Eerst onszelf beschermen. En daarna komt de rest van het volk vanzelf. Trickle down beveiliging. We beschermen de machten en als dat ervoor zorgt dat u ook wat veiliger kan rondlopen is dat mooi meegenomen. Tenzij die bescherming van de elite zorgt voor blowback die vooral de rest van het volk treft. Trickle down blowback dus. Het leven bestaat uit geven en nemen.
We zitten hier in West-Europa in een moeilijke positie. Onze Amerikaanse grote broer mag dan al arrogant zijn, hij mag dan wel in het rond folteren en met zijn matrak bij 'Johnny Foreigner'-landen binnenvallen, als ware het piñata's met snoepgoed, maar tegelijk schuilen velen van ons maar al te graag onder zijn beschermende paraplu. En als we eerlijk zijn... en ons egoïstisch belang laten spreken...wel, dan hebben wij toch niet écht last van de CIA? Bondgenoot zijnde en zo.
Wel... Toch wel dus. Laat ons nog eens een sprong in het verleden maken. Australië, medio jaren '70. Gedurende enkele jaren is het land in de ban van een gespannen politieke situatie tussen de traditioneel linkse en rechtse partijen. Die spanning culmineert in 1975 en dat jaar maakt Australië een zware constitutionele crisis door. The Dismissal, zoals de crisis later genoemd werd, was het eindresultaat van deze intense crisis, waarbij Gough Whitlam, premier en leider van de Australian Labor Party werd afgezet door de Governor-General Sir John Kerr, die daarna de leider van de oppositie aanstelde als caretaker Prime Minister, een soort premier in lopende zaken.
Voor meer context over deze periode staat er bij de extra's een video die via interviews deze historische passage enigzins uit de doeken doet. Maar niet alles. Waarvoor in dit audiovisueel werk geen plaats bleek te zijn, was de vuile rol die de CIA speelde in het beïnvloeden van de uitkomst van dit debacle.
Het Amerikaanse volk weliswaar, zoals uit bovenstaand interview duidelijk mag blijken. U en ik komen zelfs in het beste geval niet voor op het lijstje van voorkeursbehandelingen. Noch Jaime of Rachid, Wang of Kwame. Enkel de American tax payer. En als de CIA met al zijn pragmatisch eiergebreek wat buitenlandse vrijheden moet inperken ten voordele van dat Amerikaanse volk, dan is dat maar zo. Pech. En stop met klagen voor we je regering omverwerpen.
Trouwens, voor u zich laat naturaliseren, die 'bescherming' voor de gemiddelde Amerikaan is voornamelijk indirect. Als in: we doen wat het best is voor ons, zoals Clarridge het hierboven zo mooi verwoord, waardoor we jullie ook kunnen beschermen. En dus niet: we doen wat het beste is voor jullie, nl. jullie beschermen.
Het verschil is meer dan een detail in definitie. Het geeft aan dat het devies 'Eigen belang eerst' de ware agenda is van de CIA. Dat er vooral gegaan wordt voor een bestendiging van de eigen macht en de elite waaruit de CIA geboren werd (waar we straks wat dieper op in gaan) Eerst onszelf beschermen. En daarna komt de rest van het volk vanzelf. Trickle down beveiliging. We beschermen de machten en als dat ervoor zorgt dat u ook wat veiliger kan rondlopen is dat mooi meegenomen. Tenzij die bescherming van de elite zorgt voor blowback die vooral de rest van het volk treft. Trickle down blowback dus. Het leven bestaat uit geven en nemen.
We zitten hier in West-Europa in een moeilijke positie. Onze Amerikaanse grote broer mag dan al arrogant zijn, hij mag dan wel in het rond folteren en met zijn matrak bij 'Johnny Foreigner'-landen binnenvallen, als ware het piñata's met snoepgoed, maar tegelijk schuilen velen van ons maar al te graag onder zijn beschermende paraplu. En als we eerlijk zijn... en ons egoïstisch belang laten spreken...wel, dan hebben wij toch niet écht last van de CIA? Bondgenoot zijnde en zo.
Wel... Toch wel dus. Laat ons nog eens een sprong in het verleden maken. Australië, medio jaren '70. Gedurende enkele jaren is het land in de ban van een gespannen politieke situatie tussen de traditioneel linkse en rechtse partijen. Die spanning culmineert in 1975 en dat jaar maakt Australië een zware constitutionele crisis door. The Dismissal, zoals de crisis later genoemd werd, was het eindresultaat van deze intense crisis, waarbij Gough Whitlam, premier en leider van de Australian Labor Party werd afgezet door de Governor-General Sir John Kerr, die daarna de leider van de oppositie aanstelde als caretaker Prime Minister, een soort premier in lopende zaken.
Voor meer context over deze periode staat er bij de extra's een video die via interviews deze historische passage enigzins uit de doeken doet. Maar niet alles. Waarvoor in dit audiovisueel werk geen plaats bleek te zijn, was de vuile rol die de CIA speelde in het beïnvloeden van de uitkomst van dit debacle.
(CIA and Goff Whitlam's Labour party of the 70's)
Over deze inmenging van Amerikaanse geheime diensten schreef Whitlam later in zijn boek Abiding Interest dat in 1977, Warren Christopher, toenmalig Deputy Secretary of State (zeg maar, Amerikaans onderminister van Buitenlandse Zaken) speciaal naar Sydney was gevlogen om hem te ontmoeten, waarbij hem verteld werd dat de USA van nu af aan zou werken met elk soort overheid die Australië zou kiezen. En dat de VS nooit opnieuw het democratische proces in Australië zou beïnvloeden. Nooit opnieuw.
De boodschap zou afkomstig geweest zijn van toenmalig Amerikaans president, Jimmy Carter. Gezien de grote omslag in buitenlands beleid onder zijn opvolger, Reagan, lijkt het onwaarschijnlijk dat zo'n afspraak van een has been president de aanpak van de CIA drastisch veranderde. Hoogstens misschien verfijnde.
Uiteraard zijn er nog vele ander voorbeelden waar de VS bij monde van de CIA ruwer en smeriger optrad bij het omverwerpen van regeringen, maar dit staaltje 'friendly fire' en 'van je vrienden moet je het hebben' toont aan dat het eigenbelang bovenaan staat als het gaat om de uit te voeren politiek. Of je nu officieel een bondgenoot bent of niet. Dat is uiteraard het logische gevolg van zuiver pragmatisme. Alles kan, niets is onmogelijk, zolang jij en degenen die je dient er maar beter van worden.
(onder extra staan nog vele documentaires die dieper ingaan op andere buitenlandse voorbeelden, bv. de reeks Counter-Intelligence, en ook vind u er nog extra informatie over de Nugan Hand Bank, mocht u dat aspect dieper willen uitzoeken)
Nog even enkele relevante links om wat meer context te verkrijgen.
- Wikipedia : Nugan Hand Bank
- Sourcewatch : Nugan Hand Bank
- Whitlam, the CIA and Nugan Hand
De vierde onmacht
Wie denkt dat een kritische pers een organisatie als de CIA wel binnen de lijntjes kan laten kleuren, is er aan voor de moeite. Niet alleen botsen ook zij tegen 'Nationale Veiligheid' maar ook de dwingelandij van het mediasysteem laat zich gelden. Wie onze reeks media volgde, zal zich misschien nog herinneren hoe Nick Davies de hedendaagse media fileerde en aangaf dat er vele krachten en dynamieken zijn die goed journalisme bijna onmogelijk maakt. Mocht u ze nog niet gelezen hebben, kan u dat hier doen. Straks komt er nog een video met James Risen die, zelfs bij een elitekrant als The New York Times, mocht voelen hoe politieke druk een artikel kon tegenhouden. Het was pas toen hij een boek wou uitbrengen waar het verhaal uit de doeken werd gedaan, dat The NY Times toch overstag ging. Wat aangeeft dat er uiteraard nog enkele journalisten zijn die uit het juiste hout gesneden zijn. Maar het zijn de enkelingen. De koppigaards. De zalmen die tegen de stroom zwemmen.
Het mediaverhaal is verre van voorbij met wat politieke druk op kranten en journalisten. Ook de amusementssector is een interesse. Zo werkte de CIA nauw samen met een film als Zero Dark Thirty. Dit doet ze niet omdat CIA-agenten cinefielen zijn, maar omdat ze invloed willen uitoefenen hoe ze in beeld worden gebracht. Trouwens, als u een aspirant-filmmaker bent, kan u altijd bij de CIA terecht voor een scenario zoals dit interessant artikel op wired duidelijk maakt. Vermoedelijk zal de beeldvorming van de CIA best wel positief zijn. Informatie geheim houden is niet altijd zo handig. Met informatie te sturen kan je veel beter het beeld beïnvloeden.
Dus misschien kunnen we niet echt rekenen op de spreekwoordelijke vierde macht. Of toch niet zoals zou moeten. Dat hoeft niet te verwonderen. Vanaf het prille begin waren de banden tussen geheime diensten en media heel nauw. Zoals naar buiten kwam in het Church Committee in 1975 of Operation Mockingbird, een clandestiene operatie in de jaren '50. We spreken over het begin van de koude oorlog. Een tijd waar patriottisme nog heel natuurlijk was. Zelfs al was je een 'kritisch' journalist.
Over deze inmenging van Amerikaanse geheime diensten schreef Whitlam later in zijn boek Abiding Interest dat in 1977, Warren Christopher, toenmalig Deputy Secretary of State (zeg maar, Amerikaans onderminister van Buitenlandse Zaken) speciaal naar Sydney was gevlogen om hem te ontmoeten, waarbij hem verteld werd dat de USA van nu af aan zou werken met elk soort overheid die Australië zou kiezen. En dat de VS nooit opnieuw het democratische proces in Australië zou beïnvloeden. Nooit opnieuw.
De boodschap zou afkomstig geweest zijn van toenmalig Amerikaans president, Jimmy Carter. Gezien de grote omslag in buitenlands beleid onder zijn opvolger, Reagan, lijkt het onwaarschijnlijk dat zo'n afspraak van een has been president de aanpak van de CIA drastisch veranderde. Hoogstens misschien verfijnde.
Uiteraard zijn er nog vele ander voorbeelden waar de VS bij monde van de CIA ruwer en smeriger optrad bij het omverwerpen van regeringen, maar dit staaltje 'friendly fire' en 'van je vrienden moet je het hebben' toont aan dat het eigenbelang bovenaan staat als het gaat om de uit te voeren politiek. Of je nu officieel een bondgenoot bent of niet. Dat is uiteraard het logische gevolg van zuiver pragmatisme. Alles kan, niets is onmogelijk, zolang jij en degenen die je dient er maar beter van worden.
(onder extra staan nog vele documentaires die dieper ingaan op andere buitenlandse voorbeelden, bv. de reeks Counter-Intelligence, en ook vind u er nog extra informatie over de Nugan Hand Bank, mocht u dat aspect dieper willen uitzoeken)
Nog even enkele relevante links om wat meer context te verkrijgen.
- Wikipedia : Nugan Hand Bank
- Sourcewatch : Nugan Hand Bank
- Whitlam, the CIA and Nugan Hand
De vierde onmacht
Wie denkt dat een kritische pers een organisatie als de CIA wel binnen de lijntjes kan laten kleuren, is er aan voor de moeite. Niet alleen botsen ook zij tegen 'Nationale Veiligheid' maar ook de dwingelandij van het mediasysteem laat zich gelden. Wie onze reeks media volgde, zal zich misschien nog herinneren hoe Nick Davies de hedendaagse media fileerde en aangaf dat er vele krachten en dynamieken zijn die goed journalisme bijna onmogelijk maakt. Mocht u ze nog niet gelezen hebben, kan u dat hier doen. Straks komt er nog een video met James Risen die, zelfs bij een elitekrant als The New York Times, mocht voelen hoe politieke druk een artikel kon tegenhouden. Het was pas toen hij een boek wou uitbrengen waar het verhaal uit de doeken werd gedaan, dat The NY Times toch overstag ging. Wat aangeeft dat er uiteraard nog enkele journalisten zijn die uit het juiste hout gesneden zijn. Maar het zijn de enkelingen. De koppigaards. De zalmen die tegen de stroom zwemmen.
Het mediaverhaal is verre van voorbij met wat politieke druk op kranten en journalisten. Ook de amusementssector is een interesse. Zo werkte de CIA nauw samen met een film als Zero Dark Thirty. Dit doet ze niet omdat CIA-agenten cinefielen zijn, maar omdat ze invloed willen uitoefenen hoe ze in beeld worden gebracht. Trouwens, als u een aspirant-filmmaker bent, kan u altijd bij de CIA terecht voor een scenario zoals dit interessant artikel op wired duidelijk maakt. Vermoedelijk zal de beeldvorming van de CIA best wel positief zijn. Informatie geheim houden is niet altijd zo handig. Met informatie te sturen kan je veel beter het beeld beïnvloeden.
Dus misschien kunnen we niet echt rekenen op de spreekwoordelijke vierde macht. Of toch niet zoals zou moeten. Dat hoeft niet te verwonderen. Vanaf het prille begin waren de banden tussen geheime diensten en media heel nauw. Zoals naar buiten kwam in het Church Committee in 1975 of Operation Mockingbird, een clandestiene operatie in de jaren '50. We spreken over het begin van de koude oorlog. Een tijd waar patriottisme nog heel natuurlijk was. Zelfs al was je een 'kritisch' journalist.
Bovenstaande video en wikipedia-links zijn slechts een inleiding in een boeiend verhaal. Om wat meer context te krijgen, kunnen we te rade gaan bij Carl Bernstein, een Amerikaans journalist, die in 1977 voor Rolling Stone een uitvoerig artikel schreef over de nauwe banden tussen mediapersoneel en CIA. Waarbij de grens tussen beide meer vervaagde dan je zou vermoeden. Het idee van de gescheiden machten (en de pers als vierde macht) is nu net dat deze zo strikt mogelijk gescheiden worden. In hoeverre een kritisch artikel over de CIA schrijven nog mogelijk was als ze mede je broodheer waren, is ons niet volledig duidelijk.
Ten andere spreken we niet enkel over informatievergaring in het buitenland. Maar ook, zoals Frank Church in bovenstaande video aanhaalt, het manipuleren van het binnenlands nieuws (vaak door te werken via een buitenlandse bron) De publieke opinie bespelen heet dat dan eufemistisch. Staalhard voorliegen als we dat vertalen. Dan blijft uiteraard de vraag hoe het er vandaag aan toegaat. Sommige mensen hebben immers de neiging om dergelijke informatie te minimaliseren. Dit is het verleden. Niet meer nu. En waren het toen ook geen speciale tijden? Met die koude oorlog?
Helaas, er worden nog mythes genoeg de wereld rondgestrooid. Zoals de mythe van al-Zarqawi. De mythe van de Libische soldaten die op grote schaal verkrachtten als plot van Khaddafi. De mythe van Koeweitse baby's die door Iraakse soldaten werden gestolen. En de mythe van Saddams massavernietigingswapens. Met rondrijdende chemische labo's en nucleair bommen...
Ten andere spreken we niet enkel over informatievergaring in het buitenland. Maar ook, zoals Frank Church in bovenstaande video aanhaalt, het manipuleren van het binnenlands nieuws (vaak door te werken via een buitenlandse bron) De publieke opinie bespelen heet dat dan eufemistisch. Staalhard voorliegen als we dat vertalen. Dan blijft uiteraard de vraag hoe het er vandaag aan toegaat. Sommige mensen hebben immers de neiging om dergelijke informatie te minimaliseren. Dit is het verleden. Niet meer nu. En waren het toen ook geen speciale tijden? Met die koude oorlog?
Helaas, er worden nog mythes genoeg de wereld rondgestrooid. Zoals de mythe van al-Zarqawi. De mythe van de Libische soldaten die op grote schaal verkrachtten als plot van Khaddafi. De mythe van Koeweitse baby's die door Iraakse soldaten werden gestolen. En de mythe van Saddams massavernietigingswapens. Met rondrijdende chemische labo's en nucleair bommen...
Niet elk bovenstaand voorbeeld is linea recta op de CIA te verhalen, maar bij enkele ervan zaten ze ongetwijfeld mee in de driving seat van de desinformatie-campagne. En dit bleef niet zonder gevolgen. Jan Publiek moest duidelijk gemaakt worden dat het leger diende in te grijpen. En als daar geen goeie redenen voor te vinden zijn (toch niet voor Jan Publiek) dan manipuleer je maar die publieke opinie. Beetje op de emotie werken met horrorverhalen. Geen wonder dat de CIA zoveel scripts heeft liggen. Verhalen fantaseren is hun tweede natuur.
En toch wel een fijne bende als we er even bij stilstaan. Betrouwbaar enzo. Natuurlijk is hun hoofdtaak het gewone volk te beschermen. Als ze het zelf zeggen. Het is niet dat ze over zoiets zouden liegen...
The Company : investeren in een betere toekomst
En toch wel een fijne bende als we er even bij stilstaan. Betrouwbaar enzo. Natuurlijk is hun hoofdtaak het gewone volk te beschermen. Als ze het zelf zeggen. Het is niet dat ze over zoiets zouden liegen...
The Company : investeren in een betere toekomst
(CIA Secretly Invests In Millions In Tech Companies? IN-Q-TEL)
Spionage, folteren, journalisten beïnvloeden, desinformatie, het betere fantaseerwerk,... Dat lijkt een mooie dagtaak te zijn, zou je zo denken. Maar toch heeft de CIA nog ander beslommeringen. Zo beïnvloedt ze graag het economische weefsel. En dit door te investeren in technologie die ze waardevol vindt, zoals bovengaande video aangeeft. Hiervoor heeft ze dus het bedrijf In-Q-tel opgericht. Een niet zo verdoken verwijzing naar Intel(ligence) en Q, de technologische vorser uit de James Bond reeks.
In een land waar de klassieke 'rechterzijde' moord en brand schreeuwt bij economische overheidsinmenging, is het op zijn minst verwonderlijk dat deze vorm van staatsinmenging met de mantel der liefde wordt toegedekt door Republikeinse leiders. Maar ach, op de politieke bühne durft de toneelspeler wel eens boven te komen als er moord en brand geschreeuwd wordt.
In hoeverre is het ethisch dat een organisatie wiens belangen en interne politiek achter een waas van geheimzinnigheid schuilgaat, zo ingrijpt op het economische leven? En mogen we verwachten dat deze banden vrijblijvend zijn? Dat wanneer de CIA komt aankloppen bij de bedrijven waar ze in investeren, deze duidelijk hun ethische grens aangeven? Er van uitgaande dat ze die hebben natuurlijk...
Nu, we spreken over In-Q-Tel en technologie-investeringen, maar dat is zeker niet de enige bedrijfdstak waar de CIA zich op stort. Zoals het vorige stuk al aangaf houdt ze ook van bankieren (de Nugan Hand Bank, maar ook de Castle Bank en de Trust Company) vliegtuigmaatschappijen (Air America, die bekend werden door hun transportactiviteit in de Vietnamoorlog, maar clandestien ook ontelbare missies in naburig land Laos uitvoerden en zou gebruikt zijn voor drugstransporten) bedrijven in de nucleaire industrie (Brewster Jennings & Associations) en ontelbaar vele andere vehikels voor hun agenda.
Spionage, folteren, journalisten beïnvloeden, desinformatie, het betere fantaseerwerk,... Dat lijkt een mooie dagtaak te zijn, zou je zo denken. Maar toch heeft de CIA nog ander beslommeringen. Zo beïnvloedt ze graag het economische weefsel. En dit door te investeren in technologie die ze waardevol vindt, zoals bovengaande video aangeeft. Hiervoor heeft ze dus het bedrijf In-Q-tel opgericht. Een niet zo verdoken verwijzing naar Intel(ligence) en Q, de technologische vorser uit de James Bond reeks.
In een land waar de klassieke 'rechterzijde' moord en brand schreeuwt bij economische overheidsinmenging, is het op zijn minst verwonderlijk dat deze vorm van staatsinmenging met de mantel der liefde wordt toegedekt door Republikeinse leiders. Maar ach, op de politieke bühne durft de toneelspeler wel eens boven te komen als er moord en brand geschreeuwd wordt.
In hoeverre is het ethisch dat een organisatie wiens belangen en interne politiek achter een waas van geheimzinnigheid schuilgaat, zo ingrijpt op het economische leven? En mogen we verwachten dat deze banden vrijblijvend zijn? Dat wanneer de CIA komt aankloppen bij de bedrijven waar ze in investeren, deze duidelijk hun ethische grens aangeven? Er van uitgaande dat ze die hebben natuurlijk...
Nu, we spreken over In-Q-Tel en technologie-investeringen, maar dat is zeker niet de enige bedrijfdstak waar de CIA zich op stort. Zoals het vorige stuk al aangaf houdt ze ook van bankieren (de Nugan Hand Bank, maar ook de Castle Bank en de Trust Company) vliegtuigmaatschappijen (Air America, die bekend werden door hun transportactiviteit in de Vietnamoorlog, maar clandestien ook ontelbare missies in naburig land Laos uitvoerden en zou gebruikt zijn voor drugstransporten) bedrijven in de nucleaire industrie (Brewster Jennings & Associations) en ontelbaar vele andere vehikels voor hun agenda.
(The Eyeopener - CIA Front Companies)
Uiteraard zullen verdedigers van de CIA claimen dat deze bedrijven met een vals voorwendsel noodzakelijk zijn om effectief operaties uit te voeren (om ons te beschermen uiteraard, zoals we reeds zeiden) maar men kan de vraag stellen welke agenda deze bedrijven volgen. En of het gebrek aan overzicht en controle (wat bij de CIA zelf ook de kern van het probleem is) niet een vrijbrief is voor corruptie en het bevoordelen van jezelf en je vrienden binnen die bedrijven en daarbuiten.
Dat de CIA zo ingebed zit in het economisch weefsel is - uiteraard - niet zo verwonderlijk. Het is niet voor niks dat de bijnaam 'The Company' gebruikt wordt. Vanaf het begin waren er hechte linken tussen de CIA en de zakenwereld.
Interessante links :
- wikipedia : Air America
- CIA and drugs (met o.a. ook een verwijzing naar hetzelfde Air America)
Uiteraard zullen verdedigers van de CIA claimen dat deze bedrijven met een vals voorwendsel noodzakelijk zijn om effectief operaties uit te voeren (om ons te beschermen uiteraard, zoals we reeds zeiden) maar men kan de vraag stellen welke agenda deze bedrijven volgen. En of het gebrek aan overzicht en controle (wat bij de CIA zelf ook de kern van het probleem is) niet een vrijbrief is voor corruptie en het bevoordelen van jezelf en je vrienden binnen die bedrijven en daarbuiten.
Dat de CIA zo ingebed zit in het economisch weefsel is - uiteraard - niet zo verwonderlijk. Het is niet voor niks dat de bijnaam 'The Company' gebruikt wordt. Vanaf het begin waren er hechte linken tussen de CIA en de zakenwereld.
Interessante links :
- wikipedia : Air America
- CIA and drugs (met o.a. ook een verwijzing naar hetzelfde Air America)
A (gang)star is born
De oorsprong van de CIA is terug te vinden in Wereldoorlog II. In 1942 werd de OSS, Office of Strategic Services opgericht die de VS moesten helpen op het gebied van spionage en infiltratie. Na WWII wordt de OSS opgedoekt en via een overgangsinstituut wordt de CIA opgericht uit de overblijfselen van de afgeschafte OSS. Wereldoorlog II en zijn overgang in de Koude Oorlog zorgde er ook voor dat pragmatisme het ordewoord van de dag was. Of men nu met maffiose elementen diende samen te werken of met de net aangehouden Nazi-beulen.
(Reinhard Gehlen - The CIA & The Nazis)
De volledige documentaire is niet geheel on topic voor het onderwerp van vandaag, maar geeft hopelijk wel het gesternte aan waaronder een organisatie als de CIA het levenslicht zag. Samenwerken met oorlogsmisdadigers? Moet kunnen. All is relative in love and war. Wat de goegemeente daarvan denkt is daarbij volstrekt onbelangrijk. Het 'klootjesvolk' had op dat moment verschillende jaren een zwart-wit 'wij zijn goede helden en zij zijn slechte monsters'-verhaal op hun bord gekregen. Wat wisten zij van de praktische overwegingen die mensen in de CIA dienden te maken? Zelfs als die overwegingen bestaan uit het samenwerken met zware (oorlogs)misdadigers.
Een typerend geval van elitair denken: wij, de redders van het vaderland, moeten de moeilijke beslissingen maken. En laten we dit best achter gesloten deuren doen. Want helaas, de geesten op de lagere echelons zijn nog niet voldoende gerijpt voor zoveel realisme. Trouwens, ze zouden zich er waarschijnlijk niet voor interesseren, mocht het hen aangeboden worden. Met hun voetbal enzo...
Die cultuur van elitarisme in een organisatie als de CIA wordt vaak onderbelicht, maar is perfect te verklaren als we naar haar geschiedenis kijken en de eerste leden die haar vorm gaven. Onderstaande video, Counter Intelligence - Part I - The Company, gaat dieper in op die oorsprong van diezelfde CIA en bundelt nog enkele staaltjes van hun 'ethisch' handelen...
De volledige documentaire is niet geheel on topic voor het onderwerp van vandaag, maar geeft hopelijk wel het gesternte aan waaronder een organisatie als de CIA het levenslicht zag. Samenwerken met oorlogsmisdadigers? Moet kunnen. All is relative in love and war. Wat de goegemeente daarvan denkt is daarbij volstrekt onbelangrijk. Het 'klootjesvolk' had op dat moment verschillende jaren een zwart-wit 'wij zijn goede helden en zij zijn slechte monsters'-verhaal op hun bord gekregen. Wat wisten zij van de praktische overwegingen die mensen in de CIA dienden te maken? Zelfs als die overwegingen bestaan uit het samenwerken met zware (oorlogs)misdadigers.
Een typerend geval van elitair denken: wij, de redders van het vaderland, moeten de moeilijke beslissingen maken. En laten we dit best achter gesloten deuren doen. Want helaas, de geesten op de lagere echelons zijn nog niet voldoende gerijpt voor zoveel realisme. Trouwens, ze zouden zich er waarschijnlijk niet voor interesseren, mocht het hen aangeboden worden. Met hun voetbal enzo...
Die cultuur van elitarisme in een organisatie als de CIA wordt vaak onderbelicht, maar is perfect te verklaren als we naar haar geschiedenis kijken en de eerste leden die haar vorm gaven. Onderstaande video, Counter Intelligence - Part I - The Company, gaat dieper in op die oorsprong van diezelfde CIA en bundelt nog enkele staaltjes van hun 'ethisch' handelen...
(Counter Intelligence Part I - The Company)
Uiteraard is het zo dat de cultuur en het tijdsbestek waarin de CIA ontstond, vlak na WO II, sterk hiërarchisch was. Waardoor het elitair aspect verklaarbaar is. Het probleem ligt in de combinatie van elitarisme en geheimhouding. Waar (in theorie) in democratische bestellen over de hele wereld de macht wordt opgedeeld en deze machtigen verantwoording dienen af te leggen aan het volk (rechtstreeks of via hun vertegenwoordigers) valt dat overzicht zo goed als volledig weg bij een organisatie als de CIA.
Deze mantel van schaduw leidt sowieso tot misbruiken. Verborgen macht kent immers weinig weerstand. En dan mag jij nog een 'goede' CIA-agent zijn met mooie persoonlijke intenties; er zullen altijd collegas zijn die in zo'n omgeving de ideale biotoop terugvinden voor hun verborgen, meer illegale, dan wel immorele agenda. Trouwens, de geschiedenis van instituten leert dat zo'n interne cultuur er meestal niet op verbetert met de jaren. En, zelfs als er geen misbruiken zouden zijn, vinden we vaak geklungel, amateurisme, foute beslisingen,... Die stuk voor stuk dankzij die geheimhouding gevrijwaard worden van enig oordeel.
Zoals we uit de bovenstaande video zagen over Reinhard Gehlen en de CIA, waren er interne memo's die aangaven dat 90 % van de informatie die Gehlen aan de CIA doorgaf, de hoeveelheid en namen van de agenten,... onjuist was. Maar ja, het is beter om zo'n flagrante fouten met belangrijke maatschappelijke gevolgen, toe te dekken. Nationale veiligheid enzo. Zie als extra voorbeeld het verhaal van journalist James Risen over Dennis Montgomery in onderstaande video dat begint vanaf 29:48. En weet dat dit zeker niet het enige voorbeeld is.
Uiteraard is het zo dat de cultuur en het tijdsbestek waarin de CIA ontstond, vlak na WO II, sterk hiërarchisch was. Waardoor het elitair aspect verklaarbaar is. Het probleem ligt in de combinatie van elitarisme en geheimhouding. Waar (in theorie) in democratische bestellen over de hele wereld de macht wordt opgedeeld en deze machtigen verantwoording dienen af te leggen aan het volk (rechtstreeks of via hun vertegenwoordigers) valt dat overzicht zo goed als volledig weg bij een organisatie als de CIA.
Deze mantel van schaduw leidt sowieso tot misbruiken. Verborgen macht kent immers weinig weerstand. En dan mag jij nog een 'goede' CIA-agent zijn met mooie persoonlijke intenties; er zullen altijd collegas zijn die in zo'n omgeving de ideale biotoop terugvinden voor hun verborgen, meer illegale, dan wel immorele agenda. Trouwens, de geschiedenis van instituten leert dat zo'n interne cultuur er meestal niet op verbetert met de jaren. En, zelfs als er geen misbruiken zouden zijn, vinden we vaak geklungel, amateurisme, foute beslisingen,... Die stuk voor stuk dankzij die geheimhouding gevrijwaard worden van enig oordeel.
Zoals we uit de bovenstaande video zagen over Reinhard Gehlen en de CIA, waren er interne memo's die aangaven dat 90 % van de informatie die Gehlen aan de CIA doorgaf, de hoeveelheid en namen van de agenten,... onjuist was. Maar ja, het is beter om zo'n flagrante fouten met belangrijke maatschappelijke gevolgen, toe te dekken. Nationale veiligheid enzo. Zie als extra voorbeeld het verhaal van journalist James Risen over Dennis Montgomery in onderstaande video dat begint vanaf 29:48. En weet dat dit zeker niet het enige voorbeeld is.
(James Risen - Pay Any Price : Greed, Power, and Endless War on Terror, Crackdown on Whistleblowers)
Moraalridders lijken zich maar zelden thuis te voelen in de CIA, dat eerder een rationeel pragmatisme als ideologie volgt. Een ideologie die ten dienste staat van... Wel, van degenen tot wie het ten dienste staat. En wie dat is (de president? de CIA zelf? het volk? machtige businessinterests?,...) is koffiedik kijken. Als we echter de besproken oorsprong in gedachten houden, lijken we die interessesfeer, op zijn minst voor een deel, te moeten zoeken in Wall Street (waar Allen Dulles en Frank Wisner vandaan kwamen) en de Ivy League universiteiten (Yale, Harvard,...)
Een elitaire selectiepolitiek die, als we recente nieuwsberichten mogen geloven, nog niet veranderd is. Jawel, tegenwoordig is de CIA op zoek naar ontslagen bankiers. Dezelfde mensen uit Wall Street die daar al uitblonken door hun onberispelijk gedrag. Getuige de financiële losbandigheid en daaropvolgende crisis.
Dus, als we de hypothese voorleggen dat een organisatie als de CIA vooral de nationale oligarchie bevoordeelt, dan klinkt dat, al deze argumenten in gedachten houdend, nog zo gek niet. De CIA dient de elite. De mensen van de club. Ons kent ons. En jawel, soms heeft persoon A een dienstje nodig. Of zou het fijn zijn mocht land B wat vriendelijker zijn voor bedrijf C. En ja....dan zit je daar met je spionagenetwerk en clandestiene macht. Het zou toch zonde zijn om die dan niet te gebruiken. Toch?
Extra links:
- vorige aflevering Blik op het Verleden : Schaduwen en Gladiatoren : Operatie Gladio : een clandestiene anti-linkse schaduwoorlog in de nasleep van WO II
Geheim alarm
Over die 'moraalridders'. Wat doe je als je toch in zo'n organisatie zit? Niet volledig op je plek. Initieel geloofde je nog echt voor de waarden van de VS te strijden. Maar al vlug bleek dat in de praktijk toch net iets anders te zijn. Maar ja...wat kan je doen? Je hebt een contract van geheimhouding ondertekend. Je volledige wereld speelt zich af in die gebouwen. Je kan toch niet zomaar je leven vergooien om corruptie aan de grote klok te hangen? Zou je niet beter gewoon je mond houden? Kunnen we later nog genieten van een pensioen. En heel veel sterke drank om alles te vergeten...
Als je toch het pad van de whistleblower zou volgen, kan je evengoed vaarwel zeggen tegen je leven. Dat hoeft niet - noodzakelijk - letterlijk je leven te zijn. Het kan behoorlijk verpest worden zonder dodelijk afloop. Inkomsten die wegvallen. Je naam die door het slijk wordt gehaald. Landsverraders hoeven we hier niet! Dat wordt de teneur. Kijk maar naar Manning, Snowden en de vele anderen. Hoeveel moed zou er nodig zijn om ondanks deze overwegingen de sluier toch op te heffen? En een onzekere toekomst tegemoet te gaan? Een toekomst waar het beste dat je kan overkomen een resem rechtzaken, één of twee boeken en betaalde spreekbeurten zijn over je ervaringen. En steeds weer over je schouder te moeten kijken.
Als je héél veel geluk hebt, kom je misschien wel een journalist of documentairemaker tegen, die ondanks die overheidsdruk op de media, toch je verhaal een plek wil geven in de geschiedenis. Onderstaande documentaire, Inside CIA : On Company Business, was voor veel mensen de eerste inkijk in wat er zich achter de schermen afspeelde bij de CIA. Gedurende verscheidene jaren trok regisseur Allan Francovich rond om mensen te interviewen gaande van whistleblowers, politici tot CIA-woordvoerders en ex-directeurs om tot dit ijzersterk historisch document te komen. Een document dat bekroond werd op verscheidene festivals.
En omdat we het zo interessant vinden, presenteren wij hier, speciaal voor jullie, een bijzondere trilogie: eerst de documentaire zelf, dan een interview met de maker in het programma Alternate Views en als allerlaatste een onthullend interview van hetzelfde programma met John Stockwell, een ex-CIA agent die één van de eersten was om naar buiten te komen met de interne keuken van de CIA en ook meewerkte aan de documentaire.
Inside CIA On Company Business bestaat in totaal uit 3 delen maar we verkozen om hier enkel het eerste te linken (ons information overload sadisme heeft zijn grenzen) Maar geen nood, bij extra's staat de video van alle drie de delen geëmbed.
Moraalridders lijken zich maar zelden thuis te voelen in de CIA, dat eerder een rationeel pragmatisme als ideologie volgt. Een ideologie die ten dienste staat van... Wel, van degenen tot wie het ten dienste staat. En wie dat is (de president? de CIA zelf? het volk? machtige businessinterests?,...) is koffiedik kijken. Als we echter de besproken oorsprong in gedachten houden, lijken we die interessesfeer, op zijn minst voor een deel, te moeten zoeken in Wall Street (waar Allen Dulles en Frank Wisner vandaan kwamen) en de Ivy League universiteiten (Yale, Harvard,...)
Een elitaire selectiepolitiek die, als we recente nieuwsberichten mogen geloven, nog niet veranderd is. Jawel, tegenwoordig is de CIA op zoek naar ontslagen bankiers. Dezelfde mensen uit Wall Street die daar al uitblonken door hun onberispelijk gedrag. Getuige de financiële losbandigheid en daaropvolgende crisis.
Dus, als we de hypothese voorleggen dat een organisatie als de CIA vooral de nationale oligarchie bevoordeelt, dan klinkt dat, al deze argumenten in gedachten houdend, nog zo gek niet. De CIA dient de elite. De mensen van de club. Ons kent ons. En jawel, soms heeft persoon A een dienstje nodig. Of zou het fijn zijn mocht land B wat vriendelijker zijn voor bedrijf C. En ja....dan zit je daar met je spionagenetwerk en clandestiene macht. Het zou toch zonde zijn om die dan niet te gebruiken. Toch?
Extra links:
- vorige aflevering Blik op het Verleden : Schaduwen en Gladiatoren : Operatie Gladio : een clandestiene anti-linkse schaduwoorlog in de nasleep van WO II
Geheim alarm
Over die 'moraalridders'. Wat doe je als je toch in zo'n organisatie zit? Niet volledig op je plek. Initieel geloofde je nog echt voor de waarden van de VS te strijden. Maar al vlug bleek dat in de praktijk toch net iets anders te zijn. Maar ja...wat kan je doen? Je hebt een contract van geheimhouding ondertekend. Je volledige wereld speelt zich af in die gebouwen. Je kan toch niet zomaar je leven vergooien om corruptie aan de grote klok te hangen? Zou je niet beter gewoon je mond houden? Kunnen we later nog genieten van een pensioen. En heel veel sterke drank om alles te vergeten...
Als je toch het pad van de whistleblower zou volgen, kan je evengoed vaarwel zeggen tegen je leven. Dat hoeft niet - noodzakelijk - letterlijk je leven te zijn. Het kan behoorlijk verpest worden zonder dodelijk afloop. Inkomsten die wegvallen. Je naam die door het slijk wordt gehaald. Landsverraders hoeven we hier niet! Dat wordt de teneur. Kijk maar naar Manning, Snowden en de vele anderen. Hoeveel moed zou er nodig zijn om ondanks deze overwegingen de sluier toch op te heffen? En een onzekere toekomst tegemoet te gaan? Een toekomst waar het beste dat je kan overkomen een resem rechtzaken, één of twee boeken en betaalde spreekbeurten zijn over je ervaringen. En steeds weer over je schouder te moeten kijken.
Als je héél veel geluk hebt, kom je misschien wel een journalist of documentairemaker tegen, die ondanks die overheidsdruk op de media, toch je verhaal een plek wil geven in de geschiedenis. Onderstaande documentaire, Inside CIA : On Company Business, was voor veel mensen de eerste inkijk in wat er zich achter de schermen afspeelde bij de CIA. Gedurende verscheidene jaren trok regisseur Allan Francovich rond om mensen te interviewen gaande van whistleblowers, politici tot CIA-woordvoerders en ex-directeurs om tot dit ijzersterk historisch document te komen. Een document dat bekroond werd op verscheidene festivals.
En omdat we het zo interessant vinden, presenteren wij hier, speciaal voor jullie, een bijzondere trilogie: eerst de documentaire zelf, dan een interview met de maker in het programma Alternate Views en als allerlaatste een onthullend interview van hetzelfde programma met John Stockwell, een ex-CIA agent die één van de eersten was om naar buiten te komen met de interne keuken van de CIA en ook meewerkte aan de documentaire.
Inside CIA On Company Business bestaat in totaal uit 3 delen maar we verkozen om hier enkel het eerste te linken (ons information overload sadisme heeft zijn grenzen) Maar geen nood, bij extra's staat de video van alle drie de delen geëmbed.
(Inside CIA : On Company Business)
(Making a documentary about CIA - Alan Francovich about "Inside the CIA : On Company Business")
(The CIA : On Company Business)
We zouden hier nog een moraliserend besluit kunnen neerpennen. Over geheimhouding en de botsing met democratische verantwoording. Over symbioses tussen de cultuur van clandestiene overheidsleden zonder toezicht en de maffiosi/criminele elementen waarmee ze samenwerken. Over het omzagen van de pijler van de vierde macht en wat de gevolgen zijn voor een maatschappij, die sinds de War on Terror steeds meer in het nauw wordt gedreven om haar rechten af te staan.
Maar dat gaan we niet doen. Omdat we hopen dat deze feiten voor zich spreken. Omdat we niet willen voorkauwen wat zelf dient gedacht te worden. Omdat dit stuk, hoe omvangrijk het ook moge zijn, vooral een casus was. Die ons iets vertelt over instituten. Over de gevolgen van oligarchische verenging en het gevaar van gesloten deuren. En nu moeten we er vandoor, 24 is op tv.
We zouden hier nog een moraliserend besluit kunnen neerpennen. Over geheimhouding en de botsing met democratische verantwoording. Over symbioses tussen de cultuur van clandestiene overheidsleden zonder toezicht en de maffiosi/criminele elementen waarmee ze samenwerken. Over het omzagen van de pijler van de vierde macht en wat de gevolgen zijn voor een maatschappij, die sinds de War on Terror steeds meer in het nauw wordt gedreven om haar rechten af te staan.
Maar dat gaan we niet doen. Omdat we hopen dat deze feiten voor zich spreken. Omdat we niet willen voorkauwen wat zelf dient gedacht te worden. Omdat dit stuk, hoe omvangrijk het ook moge zijn, vooral een casus was. Die ons iets vertelt over instituten. Over de gevolgen van oligarchische verenging en het gevaar van gesloten deuren. En nu moeten we er vandoor, 24 is op tv.
Extra:
Whistleblowers Philip Agee en John Stockwell
Whistleblowers Philip Agee en John Stockwell
(Hunted by the 'Jackals' - FMR CIA Case Officer & Whistleblower, Philip Agee (1995) - Part 1 of 2)
(The Praetorian Guard : John "Bob" R. Stockwell - former CIA case officer (1979)
Enkele quotes van John Stockwell
http://www.thirdworldtraveler.com/Stockwell/JStockwell_quotations.html
Enkele quotes van John Stockwell
http://www.thirdworldtraveler.com/Stockwell/JStockwell_quotations.html
Het eerste vervolg op de eerder gelinkte Counter Intelligence
(Counter Intelligence 2 -Shining a Light on Black Operations : The Deep State)
playlist van alle Counter Intelligence filmdelen
playlist van alle Counter Intelligence filmdelen
The Dismissal of Gough Whitlam On 11th November 1975
Partying At The Nugan Hand Bank And The Misadventures In The Pacific
(door Dave Emory)
(door Dave Emory)
Inside CIA - On Company Business, alle delen